Vier maanden rennen. Een mens kan er maar druk mee zijn. Al maanden ben ik uitrustingstukken aan het verzamelen in een poging op pad te gaan met het lichtste van het lichtste.
Aldus is vandaag weegdag. Op mijn zolder bouw ik een weegstation met een klein dressoir, mijn laptop en de keukenweegschaal van de mama van Carlo. Urenlang sta ik geconcentreerd overal etiketten uit te slopen en koortjes af te knippen. Het lijkt niet veel, maar sleep ettelijke honderden grammen ruim 200.000 omhoog en je hebt een rughernia en honger. En dus moet je weer extra eten mee, en dat is weer extra gewicht waardoor je extra kilocalorieën verbrandt en dus weer extra maaltijden mee moet. Een never ending cirkel van optimalisatie. Ofwel: iedere gram is er eentje teveel en alle ballast moet eruit.
Een groot hardloopproject als de Munro Missie vraagt dus om weken tutten met je uitrusting. Je eindigt met een rugzak waarin slechts het uiterste minimum een plekje heeft gevonden. Scheerlijnen dunner, etiketten verwijderd, aansteker halfleeg, opbergtasjes vervangen door een sjortas.
Lange afstand-loper Eberhard zegt in Over Paden mooi (p. 365): ‘Door steeds meer gewicht te besparen op je bepakking schud je langzaam maar zeker de angst van je af. Elk object dat iemand meesleept, staat voor een bepaalde angst: angst voor verwonding, ongemak, verveling of een aanval. De allerlaatste angst die zelfs de meest minimalistische trekkers moeilijk van zich af kunnen zetten, is de angst om te verhongeren. Daarom sjouwen de meeste mensen karrevrachten eten mee’.
Dat laatste zal ik zeker doen want partner Xfood.nl heeft me voorzien van 90 expeditiemaaltijden en -ontbijtjes van Expedition Foods. Ze liggen straks verspreid over twee basiskampen in Schotland waar ik steeds naartoe moet liften om weer een aantal dagen/ weken vooruit te kunnen.
Inderdaad merk ik dat ook ik bij veel uitrustingstukken een excuus heb. De pomp om duizenden liters water te zuiveren voor als ik zonder zit, het zakmes voor opdringerige honden, de uitgebreide reisapotheek, het reserve-shirt voor die ene keer dat je zonder droge kleren zit. Soms sta je minutenlang met
een item in de handen, misschien ook wel voor de vierde keer, wikkend en wegend… Inmiddels weet ik dat dat proces duidt op twijfel en dus wegdoen of
niet meenemen op mijn tocht.
Ik ben ontzettend blij met de Bergans-tent van partner Surviking. Surviking is in Nederland de specialist in Meerdaagse Trektochten & Expedities in Scandinavië. Zij doen daarnaast wilderness guiding, verhuur van outdooruitrusting en outdoorfotografie. Vanuit haar depot voorzien ze mij samen met Bergans van een tent van 820 gram. De tent maakt dat ik echt in de wereldtop kan meedraaien als het gaat om grammenjagen.
Na een aantal uren wegen wegen kom ik uit op een luttele 11.993 gram en daar moeten eigenlijk nog een brandstoffles en een aantal maaltijden bij. Ofwel, dat wordt slepen! Gelukkig kan ik mijn tas, of een deel ervan, onderaan een berg achterlaten en later weer oppikken. Het wordt een logistiek feestje.
Wil je meer weten over mijn uitrusting kijk dan eens op de gear-pagina waar je een paklijst vindt met alle items en de grammen ernaast. Sowieso is de hele website op de schop gegaan en vernieuwd.
In samenwerking met de volgende partners van Team282peaks
Munro Mission 2023; 282 peaks, 4.500k, 200.000 altimeters 
Geef een reactie