Munro Mission 2023; 282 peaks, 4.500k, 200.000 altimeters

Ik begon na het overlijden van mijn moeder met mijn expeditieleven. Ik wilde mijn jeugddromen realiseren.

Als kind was ik al gefascineerd door avonturiers. Ik las alle boeken van zeezeilers, klimmers, poolreizigers, kajakkers en ander avontuurlijk volk. Ik las zoveel dat ik besloot het raampje boven mijn deur af te plakken met een stuk vloerbedekking zodat mijn ouders het lichtschijnsel niet zouden zien als ze naar bed gingen. Nu weet ik dat ze dat wel degelijk zagen, maar er vrede mee hadden. Liever een kleine jongen die leest en de geest verrijkt dan dat hij games speelt achter een scherm.

Dat laatste heb ik bewust nooit gedaan want ik heb een grensverleggende persoonlijkheid en zou zeker zijn doorgeschoten. Ik ging bewust buitenspelen, soldaatje, tikkertje en straatvoetbal. Veel beter voor deze outdoorjongen.

Het avonturieren zat er dus al vroeg in. Recent vond mijn vader een geeltje van mijn hand in de kluis. Ik was zeven en schreef: mama ik ben weg met de rugzak. Ik had er zo’n zin in.
Geen idee waar ik heenging, mijn moeder vast ook niet en ze moet peentjes gezweet hebben.

Ik wilde toen ik jong was eigenlijk niets liever worden dan professioneel zwerver, zo blijkt ook uit een opstel dat ik schreef op de basisschool. Met een schoener de wereldzeeën afvaren. Waar ik in hemelsnaam het woord schoener heb opgeduikeld is me tot op de dag van vandaag een raadsel.

Ik had een aantal grote jeugddromen.

1. Ik wilde ooit in de voetsporen van mijn held sir Ranulph Fiennes een keer een poolexpeditie doen. In 2007 trok ik met mijn expeditiemaat over de Groenlandse ijskap.

2. Ik wilde ooit de Marathon des Sables finishen, door de organisatie de toughest footrace on earth genoemd, een 7-daagse etapperace in de Marrokkaanse Sahara. Ik wilde ooit daar tussen de kamelen rennen. In 2018 finishte ik in deze iconische race.

3. Mijn derde grote droom was om ooit naar Santiago de Compostela in Spanje te rennen. In 2021 rende ik meer dan 5.000 kilometer van Apeldoorn naar Santiago via de Alpen en de Pyreneeën en uiteindelijk nog verder naar Finisterre en Muxia.

4. Eenmaal terug in Nederland moet ik op zoek naar een nieuw avontuur. Mijn vierde grote jeugddroom dient zich aan; compleatist worden. De Munro Missie is geboren.

De boodschap die ik in mijn lezingen meegeef, is dat hoe gek en groots je dromen ook zijn, als je er met passie en doorzettingsvermogen mee aan de slag gaat, gaan onvermoede deuren voor je open. Negen maanden na het overlijden van mijn moeder had ik de Mont Blanc aangevallen en was van hardloper een poolreiziger geworden.

Samen met mijn expeditiemaat werkte ik vanuit passie en drive en we gingen door muren. Grenzen bestonden eenvoudigweg niet en de sky was helemaal niet de limit. We werkten ons in de rondte en als ik hem om vier uur ’s nachts mailde, kreeg ik altijd antwoord. Dat is het leuke als je met je dromen aan de slag gaat. Je werkt volledig vanuit passie.

Sindsdien weet ik dat ik zoveel meer kan dan waartoe ik in het dagelijks leven word uitgedaagd. Ik weet wat het is om in te tappen op je eigen krachten en mogelijkheden en het maakt dat ik nog harder mijn dromen durf na te jagen.

Ik denk dat het belangrijk is dat we daarbij meer oog hebben voor spelen en lol. Ons overgeven, vertrouwen hebben en loslaten. Juist dan openen deurtjes waarvan je het bestaan niet wist en gaan concepten als selectieve perceptie, synchronie en de wet van de aantrekking zich laten gelden.

Ook een concept als durftevragen werkt enorm mee. Droom groots, vertel enthousiast en vraag hulp. Mijn ervaring is dat je uit de gekste hoeken op weg wordt geholpen. Niet omdat je alles al kan en zo goed bent, maar juist omdat je zegt dat je dingen niet kunt en hulp vraagt.

Hartverwarmend zijn de handreikingen en reacties zo vlak voor vertrek. Van alle kanten ontvang ik lieve kaartjes. Van een vriendin krijg ik een gelukspoppetje mee van 6 gram en een kaartje met ‘iets liefs voor jou’. Een andere vriendin geeft een sigaar mee in een kokertje om van te genieten na succes.

Van alle kanten bieden mensen hulp aan. Jasper komt op de lijn.
In 2013 coachte ik hem toen hij op de koudste dag van het jaar in ruim 36 uur de Elfstendentocht als eerste non stop volbracht op zijn Stand UP Paddle Board: https://suppen.nl/sup_nieuws/superman-jasper-en-zijn-non-stop-solo-sup-elfstedentocht-2/

Jasper is helemaal enthousiast over mijn avontuur en zijn vader heeft zelfs een berg geadopteerd. Hij zit eind september in Schotland om een race te doen door de Great Glen Vallei op zijn SUP board. Het is een tocht van 150 kilometer over kanalen en meren, daaronder het wereldberoemde Loch Ness. Hij biedt aan om dingen uit Nederland voor me mee te nemen in zijn auto. Ik hoop eind september echter wel klaar te zijn want moet dan een groep coachen in Rwanda tijdens de Congo Nile trail.

Ook komt Yvo op de lijn. We hebben al jaren via Facebook contact. Hij vraagt of ik een powerbank kan gebruiken. Zeer zeker en dus ga ik bij hem eten en krijg ik van hem een powerbank. Wat volgt is een heerlijk delen van verhalen alsof we elkaar al jaren kennen.

Bart is al jaren trouwe fan en hij komt op de lijn welk uitrustingstuk hij kan sponsoren. Tijdens mijn tocht naar Santiago raakte ik mijn Zwitserse zakmes kwijt en steunde hij me met een nieuwe. Tevens zijn vraag of ik een uitzwaaicomite heb of wil op Schiphol (nee). Inzwaaien mag, als ik het haal!

Tussendoor worden weer drie bergen geadopteerd met lieve berichten erbij.

Heerlijk vind ik vriendin en loopmaatje Jenny die in de lucht komt. Jenny liep ook in 2018 de Marathon des Sables en sindsdien rennen we vaak samen door de bossen. Ze is lekker no nonsense en houdt net als ik van desolate natuur.

Ze spendeert de helft van haar tijd in Londen. Ze komt naar Edinburgh, pikt me op op het vliegveld, heeft een hotelletje geboekt en ik mag zeggen waar ik de eerste toppen wil aftikken, dan doen we ze samen. Ik word er stil van.

De dag eindigt met toppartner Xfood.nl die me appt dat mijn livetracking op de rit is, toch wel een belangrijk aandachtspuntje. Derek Jan spant zich in naast alle expeditiemaaltijden en -ontbijtjes die hij al geregeld heeft. Klasbak!

Vanaf nu zie je me hier 282 keer een berg ophollen: https://share.garmin.com/share/MunroMission2023

Dit is wat altijd gebeurt als je fijne dingen doet, fijne mensen komen op de lijn, denken mee en helpen je een stukje op weg.

Vertrekken wordt zo nog makkelijker. In de woorden van Jack Kerouac: we were all delighted, we all realized we were leaving confusion and nonsense behind and performing our one and noble function of the time, move.