Munro Missie 2023; Avonturier rent solo 4.500k, 200.000 hoogtemeters en 282 bergen aan elkaar in Schotland
Jeugddromen
In mijn jeugd werd ik gepest op school. Het resulteerde erin dat ik een dromer was, lekker wegdrijven van de realiteit. Ik had drie grote jeugddromen.
1. Ik wilde ooit de Marathon des Sables finishen, ook wel de toughest footrace on earth genoemd, een 7-daagse etapperace in de Marrokkaanse Sahara. In 2018 finishte ik in deze iconische race.
2. Mijn tweede grote droom was om ooit naar Santiago de Compostela in Spanje te rennen. In 2021 rende ik meer dan 5.000 kilometer van Apeldoorn naar Santiago via de Alpen en de Pyreneeën en uiteindelijk nog verder naar Finisterre en Muxia.
3. Eenmaal terug in Nederland moet ik op zoek naar een nieuw avontuur. Mijn derde grote jeugddroom dient zich aan; compleatist worden. De Munro Missie is geboren: vanaf 20 maart ga ik de Munro’s aanvallen, rennend 282 bergtoppen van boven de 3.000 voet (914,4 meter) aan elkaar knopen. Een tocht van 4.500 kilometer, 200.000 hoogtemeters en een miljard midges. Als je alle munro’s hebt beklommen mag je jezelf compleatist noemen. Wereldwijd hebben ongeveer 7.000 mensen dat volbracht, waaronder 15 Nederlanders. Ik wil proberen de snelste Munro bagger (toppentikker) van Nederland worden
Schotland
Schotland en ik zijn vriendjes. In het verleden maakte ik er diverse trektochten en de kaalheid en verlatenheid daar doen me goed. Ik resoneer met de trage en grootse energie die het landschap aan de dag legt. Munro’s die als grote bultroggen parabolisch uit het landschap oprijzen. Ik hou ervan. Het is in een aantal opzichten veel dramatischer dan bijvoorbeeld de Alpen. Grootse valleien tussen immense hompen met aan de einder een kleine witte cottage die de kwetsbaarheid van ons mensen in deze arena symboliseert. Ik lijd aan een ziekte die hoogtekoorts heet. Als ik bergen zie, moet ik erop. Doodvermoeiend. Eenmaal boven voel ik me nietig, alsof ik heel even in het hemelrijk van de goden word getolereerd. Ik heb gepast respect voor de bergen, je mag het rustig angst noemen.
Eerder liep ik meermaals de West Highland Way en de Great Glen Way, beklom drie keer de Ben Nevis, rende met een vriend de tweedaagse oriëntatierace de Lowe Alpine Mountain Marathon, renoveerde een huis op het eiland Cumbrae, liftte in drie weken met 55 liftgevers heel Schotland door en coachte collega Paul op zijn West Highland Way ultrarace.
Schotland is veel ruiger dan bijvoorbeeld de Alpen. Er zijn veel minder voorzieningen, nederzettingen en paden. Schotland kent het right to roam, je mag overal lopen als je maar geen zwerfvuil achterlaat. Het ruige, desolate landschap resoneert met en in mij. In een vorig leven was ik een Schot en rende ik in kilt door het natte hoge gras. Afijn, ik had er geboren moeten worden.
Summum was een hike van een week met een vriend door het ruigste deel van Schotland onder Ullapool, waar we naartoe liftten bovenop de hete teer achterop de vrachtwagen van een asfalteringsploeg. We moesten op het dak kloppen om eraf te mogen. Een week lopen zonder enig teken van civilisatie.
Munro’s
Vanuit de voorliefde voor dit prachtige land ontstond de droom om alle Munro’s af te tikken en compleatist te worden. Munro Bagging verwijst naar het aftikken van de toppen van Munro’s, de nationale volkssport in Schotland.
Een Munro is een Schotse berg of heuvel met een hoogte die minstens 3000 voet ofwel 914,4 meter bedraagt. Deze bergen ontlenen hun naam aan Hugh Munro (1856–1919), die als eerste een complete lijst van deze bergen, bekend als Munro’s Tables opstelde, of probeerde op te stellen, in 1891. De bekendste Munro is ongetwijfeld Ben Nevis nabij Fort William. Het is de hoogste berg in Schotland en de UK met een hoogte van 1.344 meter.
De huidige lijst van de Scottish Mountaineering Club telt 282 Munro’s. Ondanks hun relatief beperkte hoogte, is het bewandelen of beklimmen van de Munro’s niet eenvoudig, gezien hun hoge breedtegraad en het verraderlijke Schotse weer dat vaak onder invloed staat van Atlantische storingen. Zelfs in de zomer kunnen de weersomstandigheden nabij een top gevaarlijk zijn: dikke mist, sterke wind, hevige regen en temperaturen onder nul komen vaak voor.
Het beklimmen in de winter is enkel weggelegd voor ervaren bergbeklimmers en deze beklimmingen worden tot de meest uitdagende beklimmingen van Europa gerekend. Veel bekende klimmers zoals Joe Simpson (Leestip: boek Over de rand ) hebben hun roots in de Schotse hooglanden. Sommige wandelaars zijn niet voldoende voorbereid op de vaak extreme weersomstandigheden op de top, waardoor soms doden vallen, vaak door wegglijden op natte rotsen en ijs.
Compleatisten
Munro Bagging verwijst naar het aftikken van Munro’s. Iemand die zijn toppen bijhoudt, noem je een Munroist. Personen die de top van alle 282 Munro’s bereikt hebben, worden compleatists genoemd. Elke top die bereikt wordt, is er nog in eentje bij in de ‘zak’ (bag) en brengt je een stap dichter bij de begeerde ‘compleation’ van een ronde. Als je twijfelt aan de spelling, het is de oude versie van het woord ‘to complete’ (voltooien) zodat het allemaal zeer traditioneel klinkt. Wanneer je een ronde ‘compleat’ (voltooit), word je een ‘Compleatist’ of een ‘Munroist’ genoemd. Het is sowieso een indrukwekkende prestatie.
Archibald Eneas Robertson begon met klimmen in 1889 en was de eerste die in 1901 alle Munros had beklommen. De laatste die hij op zijn naam schreef was Meall Dearg (953 m) in Glen Coe. Inmiddels hebben ruim 7.000 mensen deze uitdaging herhaald, daaronder 15 Nederlanders.
Gemiddeld doen mensen er zo’n tien jaar over om alle Munro’s te beklimmen. Het snelheidsrecord ligt op 39 dagen, 9 uur en 6 minuten. Stephen Pyke zette dat record in 2010.
Flinke uitdaging
Gezien het feit dat ik in maart start, zal het een loodzware uitdaging worden, qua weersomstandigheden, qua logistiek en qua dimensies. Dit is zonder twijfel het zwaarste trucje dat ik ooit ben aangegaan. Het feit dat ik ga rennen brengt extra risico’s met zich mee qua wegglijden. Een enkel of pols is zo gebroken. Het weer valt niet te voorspellen en dus kan het zijn dat ik de route en volgorde regelmatig moet aanpassen vanwege lawinegevaar en sneeuwval. De Schotse bergen zijn verraderlijk en kunnen soms arctisch aandoen. Schotland is het land dat bekend staat om haar vier seizoenen in één dag. Dit zal veel vragen van mijzelf en mijn uitrusting.
Wildkamperen en bothies
Gezien het feit dat ik door zeer afgelegen gebieden trek, moet ik wildkamperen in weer en wind. Sommige gebieden kennen totaal geen dorpjes en onderkomens. Ik ga proberen zoveel mogelijk gebruik te maken van bothies, eenvoudige berghutten, meestal zonder slot en openbaar, gratis toegankelijk. Ze zijn tamelijk veelvoorkomend in de Schotse Hooglanden. De meeste bothies liggen op afgelegen locaties, waar je alleen te voet, fietsend of met de boot kunt komen. Veel van de bothies zijn in beheer van de Mountain Bothy Association. Op de website van de MBA kun je een overzicht vinden van alle bothies die door hun onderhouden worden. Een bothy is over het algemeen zeer eenvoudig en kent geen stroom of water en je boodschappen laat je in het wild achter. Misschien is er een schep om het te begraven.
Toch zal ik zo nu en dan gebruik maken van hotelletjes om op te warmen en vooral gebruik te maken van een warme douche. Uit ervaring weet ik dat je na verloop van tijd gaat stinken als een bunzing. Ik leg tevens contact met een aantal adressen in Schotland waar ik me zo nu en dan mag terugtrekken en die ik kan inrichten als basiskamp vanwaar ik clusters van bergen kan aanvallen en waar ik even kan opladen en warm douchen. Ik laat daar de expeditiemaaltijden van Xfood.nl en de sportrepen van Bye Sports Nutrition bezorgen.
Planning, voorbereiding en financiering
De afgelopen maanden waren de voorbereidingen voor dit monsterproject in volle gang. Een woonkamer vol kaarten waarop routes en bothies in kaart zijn gebracht. De gear uitgelegd in de kamer en overal de overbodige grammen uitsnijden en -knippen. Tussendoor ren ik trails om fysiek een beetje klaar te zijn voor dit avontuur. Tegelijkertijd train ik niet te hard om niet overtraind aan de start te staan straks. Ik heb meer dan 120 dagen de tijd om in vorm te komen en het lijf is wel wat gewend.
De afgelopen maand zijn veel partners toegetreden tot team282peaks die mij voorzien van uitrustingstukken. Tevens zijn er veel mediakanalen aangeboord waar ik mijn verhaal mag delen.
Adopteer je eigen berg
De maanden december tot maart stonden voornamelijk in het teken van fondsenwerving. Ik zal zeker vier maanden van huis zijn en om de kosten te dekken heb ik een aantal ludieke acties in het leven geroepen. Zo kun je als particulier of organisatie je eigen Munro(s) adopteren en komt met een boodschap op mijn website te staan. Je ontvangt dan een boek en een persoonlijke videoboodschap vanaf de top van je berg.
Ook is het mogelijk iemand een berg cadeau te doen voor de verjaardag of het nieuwe jaar. Die persoon krijgt dan een leuke videoboodschap vanaf de top.
De Sustainable Development Goals van de VN
Voor grotere organisaties is het mogelijk om een cluster bergen te adopteren dat een van de 17 SDG doelen vertegenwoordigd. Je krijgt dan een presentatie na het avontuur en tevens een cocreatiesessie om met je team het SDG-doel handen en voeten te geven binnen je organisatie.
Lees er meer over op:
Volg het avontuur
Ik heb ontzettend veel zin in dit grote avontuur. Ik ga proberen dagelijks op mijn website expeditionlife.nl te bloggen over mijn voortgang en ik deel berichten op mijn social media. Via liuvetracking ben ik op mijn website nauwkeurig te volgen, evenals op Strava. Ik verklap vast dat er een drone meegaat en dat er een boek komt.
Heel veel leesplezier!
Jan Fokke
enjoy these professional partners from Team282peaks
Meer informatie:
MUNRO’S IN CIJFERS
Hoogte: hoger dan 3.000 voet (914,4 m)
Aantal: 282
Hoogste top: Ben Nevis – 4.411 voet (1.345 m)
Lijst eerst 1891
Snelste ronde: 39 dagen, 9 uur en 6 minuten, door Munroist Stephen Pyke in 2010.
Interessante websites:
https://www.visitscotland.com/nl-nl/see-do/active/walking/munro-bagging/
https://www.walkhighlands.co.uk/munros/
Inspiratie
Als je een beter beeld wilt krijgen van deze grote uitdaging kijk dan eens bij volgende projecten.
282 – A Munro-bagging Film:
Een dame die een inspirerend project neerzette was Emily Scott met haar Project 282 waarmee ze een ononderbroken en vrijwel geheel zelfvoorzienende tocht langs alle Munros maakte. Ze reisde 2.200 kilometer lopend en 2.600 kilometer op de fiets, met in totaal 198.000 meter hoogteverschil. Ze was 120 dagen continu onderweg en sliep in bothies of wildkamperend in haar tent. Je kunt meer over haar ‘project 282’ lezen op de website van het British Adventure Collective: https://www.walkhighlands.co.uk/news/project-282/.
Munro Mission 2023/ 2024; 282 peaks, 4.500k, 200.000 altimeters 