Loopplannen en gearperikelen

Ik slaap bij vriend en toploper Dick. Ik pik hem op bij de Runnersworld waar hij werkt en koop daar een nieuw truitje. Ik heb een oude bij me van Alpine Lowe, een tweede huidje, maar na 30 jaar vallen de gaten erin. Het helpt niet dat ik een potje heb geworsteld met twee Rottweilers tijdens mijn run naar Santiago. Overal hingen ze met hun tanden in het truitje, het is een mirakel dat ze mijn armen niet te pakken hadden, maar alleen mijn kuit.

De avond verbrengen we in de tuin delibererend over het leven. Ik krijg een bed in Dicks kantoor toegewezen al opteer ik voor de trampoline in de tuin.

In de ochtend vertrekt Dick voor een training en ik idem. Met de bus naar Beekbergen voor een trailtraining met loopmaatje Jenny met wie ik de Marathon des Sables liep. Het wordt een bloedhete training in het bos en vaak door mul zand.

Jenny traint voor de Grand to Grand ultra in de VS en dit weer komt dus van pas. Het is heerlijk dat we van haar tuin zo het bos induiken en daar uren kunnen hobbelen. Gezien de hitte is er niemand te bekennen en we hebben het rijk voor ons alleen.

Uren praten we over onze avonturen, genieten van de natuur en halen herinneringen op. Jenny ziet net als ik alles om zich heen, de snuit van een egel in het gras die wormpjes zocht, mestkevers op de rug die ze omdraait, roofvogels en reeën. Ze kent het gebied op haar duimpje en rijgt de mooiste trails aan elkaar.

Ondertussen word ik gebeld door een vriendin. De bezorger is langs geweest met een sponsorpakket van Black Diamond. Helaas was ze niet thuis. Ze belt met het bedrijf, vervolgens met de chauffeur of ze hem mag achtervolgen en het pakket uit de bus mag trekken.

Dat vindt de beste man niet nodig, hij woont in de buurt en brengt het pakket vanavond persoonlijk even langs. Dat is fijn want morgen heb ik een lift naar Zwitserland en dan heb ik mijn definitieve uitrusting meteen mee en hoef er niet voor terug. Vanavond bij haar langs dus en ervoor nog een hapje eten met mijn vader in Wageningen. Soms is het leven een logistiek vraagstuk. Of drama zo je wilt.

Fijn overigens dat de gear van Black Diamond er is. Ik ljoop nu met een hopeloze trailrugzak van Salomon. De ritsen zijn te fragiel en lopen eruit. De koordjes zijn te fragiel en bezwijken onder druk, de tas heeft geen stouwzakken en elastieken aan de buitenzijde. Het is met andere woorden een onding. De rugzak van BD ziet er veelbelovend uit en een stuk degelijker.

Mijn lift brengt me morgen naar het prachtige Val Sinestra in het oostelijkste puntje van Zwitserland. Hier ligt op 1.500 meter een sprookjeskasteel tussen prachtige lonkende bergtoppen. Ik gaf er eerder looptrainingen en trainde een groep leerlingen van de HAN, een heerlijke plek. Via berghutten kan ik kammen oversteken naar Samnaun dat ik nog ken van de Salomon4trails. Dit is een speeltuin voor bergverslaafden.

Hotel Val Sinestra werd aan het begin van de 20e eeuw gebouwd als Kurhaus, op de plek waar zes minerale bronnen uit de berg ontspringen. Het kuurbedrijf eindigde in 1972, maar de historie is nog heel goed voelbaar in de atmosfeer van het hotel.

Vanavond eerst de gear maar eens herpakken en kijken wat Black Diamond voor fijne spullen heeft gestuurd…