Munro Mission 2023; 282 peaks, 4.500k, 200.000 altimeters

Vandaag de dag van de Apocalyps. GGDs stoppen al vroeg met coronatesten, daar krijg je het immers heet van. Asfalt smelt, bejaarden happen als vissen op het droge, de vierdaagse wordt een driedaagse en mensen worden beschuldigd van illegaal een eerste dag lopen. Vrije wil en avontuur bestaan immers maar mondjesmaat in een post-corona-maatschappij. Je moet alle risico’s uitbannen en het leven voorspelbaar maken. Mensen tegen zichzelf beschermen, daar is immers eenieder bij gebaat. Weerapps voor de onzekerheidsreductie, stoplichten die je vertellen hoe lang je nog moet wachten, paddestoelen op elke kruising die je vertellen hoe ver iets nog is en filemelders zodat je op tijd vertrekt. De voorman van 3M zei ooit: ‘If you put fences around people, you get sheep!’ Dat dus!

Mijn frustratie over avontuurlijk Nederland culmineert in wanhoop als ik einde dag na werktijd nog snel drie pakketten wil versturen.

Pakketpunt 1 gesloten. Het zooo heet dat pakketten versturen een non-optie is.

Pakketpunt 2 gesloten. Het zooo heet dat pakketten versturen een non-optie is.

Pakketpunt 3 gesloten. Het zooo heet dat pakketten versturen een non-optie is.

Pakketpunt 4 gesloten. Het zooo heet dat pakketten versturen een non-optie

Persoonlijk vind ik het een aangenaam dagje en hoor het gemekker met lede ogen aan. Kleurcode oranje en het land stort in als een kaartenhuis. Vandaag een dag op een school in Capelle groepen uitzoeken zodat we de tekeningen in de meterkasten kunnen bijwerken. Ik sta in de kast en schakel, vriendje rent door de school en tekent groepjes in. Niet het meest geavanceerde werk, maar het leuke is dat je op de gekste plekken komt. In dit geval een school met aangrenzend BSO. Buiten ligt een luchtkasteel in het gras zodat kinderen zich in de zinderhitte kunnen doodspringen en als gesmolten ET’s kunnen terugkeren in het pand. Jong geleerd, jong dood. Wij maken gewoon onze dag en ervaren eigenlijk minder dan geen ongemak, behalve dat het leer in de auto in je blote huid brandt. Koud is het in ieder geval niet.

Einde dag een telefoontje van AP Support. Een fantastische organisatie die mijn hardlooppelgrimage naar Santiago steunde als hoofdsponsor en na ons gesprek van gisteren de samenwerking voor een of meerdere jaren wil voortzetten. Lees en begrijpp waarom:

‘…Komende maandag beginnen er 4 nieuwe collega’s met hun traineeship op kantoor. Met eerder gestarte trainees vieren we het einde van hun proeftijd met een borrel. Daarna, om 5 uur, interviewt Roderik avonturier Jan Fokke Oosterhof , Motivational speaker over zijn expedities. Zijn laatste pelgrimstocht was er één naar Finisterre, over ruim 5.000 kilometer ging hij rennend naar ‘het einde van de wereld’. Daar is passie, lef, en een hoop doorzettingsvermogen voor nodig. Waarden die hij deelt met AP Support. Het vergt veel mentale en fysieke kracht en een echte topsportmentaliteit.  
Hoe maakt Jan Fokke zijn dromen waar en waar vindt hij bezieling in? Welke tips heeft hij voor het omgaan met tegenslagen als het lijf of het hoofd even niet meer wil? Hoe haal je het onderste uit de kan en waar haal je motivatie vandaan voor de volgende stip op de horizon? Laat je inspireren komende week!…’

Een leuk interview door Roderik, de algemeen directeur en samen maken we er een two-men-show van voor het personeel dat de moeite neemt om op vrijdagmiddag aanwezig te zijn. Een intieme sessie over waarden, doelen en dromen. Leukst vind ik altijd als er een persoon weggaat die geïnspireerd is, dan is mijn dag goed. Zij gaat meer lange SUP-tochten maken, neemt ze voor. Mission accomplished.

Tussendoor een fantastisch gesprek met vriend Alexander. Hij fotografeerde meerdere van mijn expedities en gaat nu zelf na een half jaar zeer intensieve voorbereiding de 100Colstocht fietsen, een fietstocht van ruim 4000 km door Frankrijk over alle grote gebergten.

Hij schrijft:

‘Hoe eet je een olifant?’
Het is veel gebruikt in de coaching, maar ook een belangrijke les voor ultrasporters; kijk vooral niet naar het grote geheel, want dan zakt de moed je in de schoenen. Begin gewoon met de eerste kilometer, de eerste heuvel, de eerste berg, de eerste dag. Dat maakt het mentaal beter behapbaar. Als je maar lang genoeg kleine hapjes eet, dan komt ook die olifant wel op. Concentreer je dus op het volgende hapje.

Mijn olifant heet 100Colstocht. De organisatie noemt die  ‘De zwaarste fietstocht ter wereld!’ De route ís meer dan vierduizend kilometer lang en gaat over alle grote gebergten van Frankrijk, over ruim honderd cols en ruim honderd côtes. Let wel, dan hebben we het over de gecategoriseerde klimmen, maar de weg gaat ook regelmatig anoniem omhoog. Het totaal aantal hoogtemeters komt uit op meer dan 68.000. De route (zie hierboven) loopt grofweg van Saverne in het noorden over het Massif Central, over de Pyreneeën, en via de Cevennen naar de Alpen. Van de Alpen voert de weg via de Jura en Vogezen weer naar Saverne. 

Het is een individueel te rijden tocht over een vaststaand parcours. Vroeger was de route helemaal uitgeschreven en moesten er stempels gehaald worden op treinstations, bij Bar-tabacs of in refuges, maar anno 2022 is ook hier GPX de baas. Het volgen van de GPX-route en het uploaden van de originele (Strava) bestanden is voldoende.

De deelnemers mogen er net zo lang over doen als ze willen; 4 weken, 4 maanden of in stukken gedurende vier jaar. Alles is mogelijk zolang de goede route maar wordt gevolgd. Elke twee jaar wordt die ge-update.

6-8 weken

Ik ben van plan de tocht te rijden in zes tot uiterlijk acht weken. Ik start op 2 augustus 2022 en het doel is 36 etappes van ca. 115 km gemiddeld te rijden. Na elke zesde etappe houd ik een rustdag. Dan kom je uit op ca. 6 weken. Rekening houdend met pech, ziekte, blessures, vermoeidheid e.d. geef ik mezelf een paar weken extra, maar alleen als het echt nodig is. 

Hij vraagt feedback omdat mijn hardlooppelgrimage in veel opzichten op zijn avontuur leek. Een paar tips:

LOL! Hoe goed je ook bent voorbereid, blijf niet op de details zitten, maar laat het avontuur zich ontvouwen.

De dag is ondanks alles altijd te kort. Zes uur fietsen lijkt niet lang op 24 uur, maar het lijf vraagt herstel en alles duurt altijd langer dan er uren n een dag zitten.

Logistiek is de knelfactoor. Met een auto, je vrouw en een tent in augustus plekken vinden op campings in toeristenFrankrijk wordt de uitdaging.

Na afloop van elke dag liggen en drinken zodat tussenwervelschijven zich weer vol met vocht kunnen zuigen.

De eerste twee weken in je hyperactieve staat juist gas terug nemen omdat je geneigd bent jezelf dan over de kling te jagen terwijl je eerst in je project moet zakken.

Rekening houden met zuurstoftekort. Geleerd van de Sherpa’s in Nepal: wij westerlingen zijn geneigd lineair te denken maar zuurstoftekort werkt exponentieel. Dat wil zeggen: Wij gaan te hard weg, gaan in het rood en moeten steeds rusten. Sherpa’s gaan langzamer weg, maar schommelen in hetzelfde tempo – dat rekening houdt met zuurstofschuld – in een keer door naar de top.

Al met al drukke dagen. Klap op de vuurpijl is een Derek-Jan Franse die namens Xfood.nl een enorm Megarace.de-verwenpakket maakt en opstuurt zodat ik de komende maanden heerlijk outdoorvoedsel tot mijn beschikking heb. Van je partners moet je het hebben!