Pelgrim met een gebroken hart

Ik kwam in januari terug van 5.000 kilometer rennen. Een hele lange reis naar binnen. De boeddhistische monnik in deze kale knurft was gewekt. Ik was best wel zen.

Ik was door tien landen gerend en vond mijzelf. Een deel van mij rende om liefdesverdriet een plek te geven. Hoe leuk is het dan om terug te komen en zes dagen na terugkomst een etentje te hebben met een fantastisch mens, gekoppeld door vrienden.

Ik wist het meteen: ik zag haar in haar keuken en met haar wilde ik oud worden. Secondenwerk. Soms weet je het. Ik k wil geen kinderen meer maar zij was de moeder van mijn kinderen. Geen twijfel.

Aldus trokken we weken op en
beleefden de mooiste avonturen samen. Weekenden, wandtochten, klimtochten, strooptochten, een persreis en we maakten plannen voor de toekomst.

Toch mag het niet zo zijn. Deze pelgrim is daar kapot van. Een pelgrim met een gebroken hart. En dus doet hij wat hij kent: hij gaat weer rennen. Lafjes er tussenuit en het leven de rug toekennen. Retraite is rebellie. Hij wil er niet meer bijhoren. Hij wil weg van alles. De drang is nog erger dan eerder. Niks meer mee, nog minder plannen en een open einde. Avontuur. Aarden in Nederland is niet gelukt. Weg maar weer.

In september loop ik de Megarace.de, de langste race door Europa over gemarkeerde wandelpaden over 1.001 kilometer. Ze weten het mooi te vermarkten. Tot die tijd ga ik lekker door Europa rennen om het lijf te sterken en als de fitste versie van mijzelf er te staan.

In de achterkamer liggen de spullen klaar. Het gekke is dat ik voor de eerste pelgrimage maanden nam en dingen klaarlegde. Nu werp ik eigenlijk nonchalant dingen bij elkaar en ga gewoon. Alle eerste keren zijn moeilijk, daarna is het kinderspel.

Wat heb je nodig om te overleven? Ik was altijd al minimalistisch maar het is een leefwijze die in je hoofd gaat zitten. Als je niets nodig hebt, heb je steeds minder nodig. Alleen die liefde dan…

Morgen een zware sportkeuring om aan te tonen dat ik niet doodga als ik aan mijn race deelneem. Inspanningstest en drie kwartier doodgaan, ik houd ervan. Daarna verdwijn ik onder de radar en dat stemt me positief. Dagenlang rennen en werken aan mijn boek, het leven gereduceerd tot de essentie.

Pelgrim Jan mag weer los… hij gaat elke dag bloggen. Volg je? Abonneren kan via de website expeditionlife.nl dan blijf je automatisch bij.