Dag III Klussen Zwitserland, van Rammstein tot misselijkheid

Als een klusser zijn dag begint met Rammstein-op-de-pot, belooft het een bijzondere dag te worden. Leander heeft er zin an.

Aldus gingen zij gedrie weer aan de sloop. Vandaag de hele dag de dekvloeren van het beton eruit drillen. Je armen worden er doof van maar dat is niet het zwaarste. Want dat is het 398 keer met een teil vol puin naar het raam lopen om hem dan boven je macht naar buiten te kieperen in de stortpijp. Je rug krijgt een V-vorm en je krijgt de schouders van een Malinese gewichtheffer.

Vol gas gaan ze er weer in na de bonenelixer. Binnen de kortste keren heeft Leander een slaapkamer leeg en ik de andere. Maarten heeft vandaag flinke hoofdpijn en ziet wat witjes dus hij laat het drillen aan ons en verzint andere klusjes zoals het met de elektricien nalopen van alle te frezen leidingen.

Na de slaapkamers vliegt Leander door naar de woonkamer en ik richt me op de gang. Samen slopen we ongeveer zeven kuub uit het pand. Prachtig dat je een duur stuk vastgoed aanschaft en er dan een fundamenteel deel uitsloopt, dat later weer wordt teruggestort, maar dan op de vloerverwarming. Sterker nog: terwijl wij in het woonhuis slopen, gieten twee kerels in een kwartiertje een betonvloer in de Ferienwohning aan de andere kant van het trappenhuis. Een rare spagaat.

Tussendoor dragen we de ondervloer naar de schuur om terug te lopen met de isolatieplaten die straks de basis voor de vloerverwarming gaan vormen. Weer driehonderd treetjes, goed voor de conditie. Allemaal gratis.

Van 12 tot 13 lunch want in dit degelijke land maak je dan geen lawaai. Daarom maken we net na 13 uur extra lawaai. De keukenvloer moet eruit. Ik begin met de kleine boorhamer overal gaten te rossen. Leander verdwijnt zo nu en dan even. Tot hij meldt te stoppen, hij is spuugmisselijk, heeft na zijn Rammstein-op-de-pot echt alles gegeven vanochtend en dreigt te imploderen. We dirigeren hem naar een warm bad. Hij sputtert nog want heeft de werkmores van een Duitse slager, maar laat zich uiteindelijk overtuigen. Maarten en ik trekken door. Gelukkig leest Maarten dat de vuilstort ook dierkadavers accepteert, prettig in het geval Leander de geest geeft in bad.

Maarten sloopt ondertussen alle gordijnkoofjes boven de ramen eruit. Ik ros 48 keer op en neer met emmers puin uit de keuken. We zijn dan aanbeland bij container II en hebben in één dag de zeven kuub uutgesloopt, een mooi rendement.

Ik heb stof tot in mijn bilnaad, mijn armen zijn gevoelloos en ik geef bloed op. Stukken hout steken uit mijn handen. Ik heb geen rouwranden onder mijn nagels, ze zijn helemaal zwart. Mijn baard voelt als een schuurspons. Mijn ogen tranen niet meer maar geven harde korrels op. Alles jeukt van de ondervloer. Mijn tattoo staat strak alsof ie openbarst en ik heb de rug van een bejaarde balletdanseres. Heerlijk dat klussen.

Ook Maarten en ik gaan aan de Twixen en kreunen terwijl Leander weer menselijke trekjes krijgt in zijn warme bad. Klussen; een metafoor voor het leven. Een zwaar leven. Morgen weer bouwen, vloerverwarming om precies te zijn.

Nu eerst nog wat Rammstein.