Pelgrim bezingt natuurschoon

Een weekend klussen in het Sauerland bij mijn vader. Ruim 40 jaar dwaal ik hier over de paden, te voet of op wielen. Mijn moeder ligt hier. Een tweede thuis.

Op de vroege ochtend, het lijf stijf van het vloer leggen, eerst een frisse neus op het balkon. Uitrekken, handen boven het hoofd, vol doorademen en de neus vol van met zachtzoete geur van verwachtingen ten aanzien van de nieuwe dag. De ribben voelen, het lijf prettig gepijnigd, de sensatie dat je leeft.

De aanblik op een helling met donker dennenbos. Daarvoor velden doorsneden met rijen kale loofbomen. Halverwege de helling begint een deken van mist die alles doet vervagen. Boomtoppen verdwijnen, vogels die overvliegen vervagen in vlucht.

Mensen die zeggen dat je niks ziet met mist kijken niet goed. Dit is de twilight zone, het tijdsframe waarin de nacht wordt verruild voor de dag. De wereld wordt wakker, beestjestijd. Tjiftjafs tjilpen, een buizerd krijst, ganzen vliegen gakkend over en een koolmees boort zich met hels lawaai in de heg.

De wereld nog loom door de deken van nevel, kleuren in het blauwspectrum die langzaam verschuiven naar geel. Verdikkingen van nevel trekken tegen het dennendak aan het oog voorbij. De huiseekhoorns laten zich niet zien in de tuin. Gelukkig is er wel de Diemel die zich van de bron iets hoger op de helling meanderend een weg baant naar Diemelsee.

In het Sauerland staat de tijd stil. Veertig jaar geleden was het hier net zo. Ach misschien duizenden jaren geleden ook wel. Zo in de ochtendstilte proef je de eeuwigheid. Vanochtend geen hertjes aan de bosrand. Wel is er de vorst aan de grond die de velden wit kleurt. Tot de zon boven de kartelrand van de dennen zijn fletse gezicht laat zien. Hij straalt af op de bomen, geelrode vlekken op stammen weerkaatst.

Al veertig jaar bezie ik dit schouwspel. Vervelen doet het nooit. Mensen vragen of het me niet tegen ging staan, een half jaar rennen in de natuur… Niet dus. De schoonheid van de natuur boort zich een weg in je hart via je zintuigen. Dat is: als je er oog voor hebt. En oor. En neus.

De geuren van dennennaalden in de zon, klamme humus in de herfst, de serene lucht die gepaard gaat met sneeuw. Geuren kleuren de beleving. Evenzo maken de vogels het plaatje compleet. Hier kan geen film of virtual reality aan tippen.

Sauerland wat ben je prachtig. Ik wil op de loop, de wereld rond.