Pelgrim in Holland

Fok wat is het hier koud! Ik ben de mazzelpelgrim. Ruim 2.000 kilometer trok deze pelgrim in oktober en november door Alpen onder een azuurblauwe, wolkenloze lucht met fel zonnetje. De laatste weken verbleef hij in een (te) zonnig Spanje nabij Madrid.

Gedurende februari en maart staan meerdere grote klussen op het programma. In Asperen zijn meteen na landen meerdere schuttingdelen geplaatst leidend tot een 14 meter lange erfafscheiding. Iedere ochtend met lichte tegenzin naar buiten. Wakker worden met bulderende winden op het zolderdak waaronder ik slaap. Drie truien aan, een muts en handschoenen; deze pelgrim is zijn isolerend vet verloren. Om dan in koude vorstwind zweetwerk te verrichten…brrr.

Alle Nederlanders die ik ontmoet zijn chagrijnig, knorrig en depri. De maanden december en januari hebben sporen nagelaten. ‘Ik kan me niet heugen een middag zon te hebben gehad, dat je m op je bolletje voelt…’

Zoon van vriend 1 heeft corona en is verstoten naar zolder.
Vriendin 1 heeft corona gehad en is kwetsbaar.
Vriend 2 heeft het na kinderen en vrouw nu ook maar zal net op tijd uit quarantaine zijn om mij te ontvangen.
Vriendin 2 en zoon zijn net hersteld.
Ik voel me de laatste der Mohamicanen. Tien landen, 5.033k, miljoenen stappen, geen corona.

Vandaag naar het Sauerland om bij mijn vader enkele zware klussen te verrichten. Het Sauerland, wat heb ik haar gemist… Als je rennend door al die landen trekt, maak je bewust alle gebieden mee. Ga je dan vervolgens ontleden wat fijne gebieden zijn en waar je zou willen wonen en werken dan scoort Sauerland verrassend hoog. Voor mij staan alle parameters op groen; fijne mensen, mooie natuur, bijzonder afwisselend, rust versus reuring, sportminded, kwaliteit van leven, gemutlichkeit. Ga naar een willekeurig ander gebied en sommige metertjes staan niet op groen.

Vandaag is het moordend koud in het Sauerland. De wind waait snoeihard vanuit het oosten en geselt striemend de huid. Buien van horizontaal vallende natte sneeuw knallen over het gestel. De hemel is grijzer dan lood en de kou dringt door het dons. De iPod in de oortjes en de handen diep in de zakken.

Sinds de terugkeer uit een zomers Madrid is dit mijn realiteit; wind, regen, kou en mensen die snakken naar mijn Spaanse klimaat. Ze maken schertsend opmerkingen over mijn te bruine kop.

Na klussen in Asperen, twee lange weekenden Sauerland en over een aantal dagen het isoleren van een zolder in Leersum licht ik mijn hielen om een maand de beuk erin te gooien in Meiringen in Zwitserland bij een loopmaat. Klussen is leuk, het traint het lijf en iedere actie geeft stanta pede voldoening. Resultaat van werk.

Tussendoor komen na twee intensieve dagen marketinginspanningen vanuit een hotelkamer in Madrid, lezingen en schrijfopdrachten binnen, om niet te zeggen: het zit mudvol. Contact met een gezinshuis om daar iets te vertellen over doorzetten en grenzen verleggen. Twee dagen elektrotechnische keuringen en de vraag een wandeling te lopen en erover te schrijven.

De agenda stroomt dicht. De vraag is of je na zoveel dagen pelgrimeren weer een hamster in het wiel wordt… Ik merk van niet. Na zoveel dagen solo door Europa trekken, is er een enorme rust ingedaald. Het besef dat veel dingen niet belangrijk zijn en dus anderen gadeslaan die heel hard rennen. Pelgrim stond erbij en keer ernaar en… liet zich niet meeslepen.

Daarnaast het besef dat ik eigenlijk alleen maar gave dingen mag doen en daar dus intens van mag en moet genieten. Pelgrimeren relativeert. Het maakt vrij. Wat een verademing om zo vrij door het leven te gaan. Dat zit niet in spullen of verbindingen; het zit in je hoofd.

Ik laveer tussen vier huizen komende anderhalve maand en drie klusprojecten. Het leven is een avontuur. Tussentijds kom ik de prachtigste mensen tegen met wie ik tot diep in de avond over het leven mag filosoferen en in de ochtend gitzwarte koffie drink.

Ik spreek Derek-Jan van Xfood.nl. Hij steunde me met zijn mooie bedrijf dat zich profileert als vijfsterren-keuken voor de buitensporter. Voorheen kende ik hem niet, maar hij vond mijn pelgrimsproject prachtig en besloot me te steunen. Niet alleen dat, uit eigen initiatief benaderde hij me of hij me kon herbevoorraden door maaltijden en sportrepen naar vrienden te sturen die me kwamen bezoeken. Het ging zelfs zo ver dat ik met kerst strandde in een weghotel met truckers, langs de snelweg en de kerst vierde met een maaltijd van hem. Als hij het geweten had, had hij me een stoofvleesschotel of nog beter, gestuurd. We gaan toffe dingen doen samen de komende tijd en ik ben blij dat hij op mijn pad kwam. Ga je meerdere dagen iets in de outdoor doen? Bestel je lichtgewicht, lekkere maaltijden en repen op http://www.xfood.nl

Landen is surrealistisch. Vaak voel ik me een observerende buitenstaander, maar ik maak me niet meer zo druk. Ook niet als ik lees over asielzoekers die per bootje in Europa landen en dan 5.000 euro boete krijgen omdat ze geen vaccinatiebewijs hebben. Signaleren, erover schrijven, maar het je niet naar de keel laten grijpen.

Soms denk ik teveel, maar het lijkt of ik beter functioneer. Gelukkig is het nog vroeg; ik word vast weer de oude…