Munro Mission 2023; 282 peaks, 4.500k, 200.000 altimeters

11 december. Dag 118. Hotel Cross Elorz, Pamplona – Hosteria de Curtidores Estella 52k. Totaal 4.154k.

Een slapstick, zo noemde ik de combinatie van slechte omstandigheden gisteren. Ik miste enkel een aardbeving of aardverschuiving. Maar vanochtend word ik van diverse kanten benaderd: De aardverschuivingen waren er ook.

Pamplona staat onder water en heeft te kampen met de ergste overstromingen in twintig jaar. Mensen kajakken door de straten. De hele regio heeft wateroverlast en rivieren zijn buiten hun oevers getreden.

In het kleine dorpje Sunbilla, op zo’n twee uur rijden van Bilbao, werd een bewoner dodelijk getroffen toen het dak van een boerderij instortte als gevolg van een aardverschuiving. In het centrum van Villava, een kleine nabijgelegen plaats, staan huizen tot aan hun daken onder water. Talloze wegen zijn afgesloten en het openbaar vervoer ligt plat.



Het verzekert me ervan dat ik niet gek ben, de omstandigheden waren gisteren echt héél slecht. Ook word bevestigd dat de wind een factor van betekenis was. De afgelopen dagen zijn er veel regio’s in Spanje waar het enorm hard waait. De Spaanse weerdienst Aemet heeft voor veel regio’s in Spanje gele of oranje weeralarmen uitgegeven.

Gelukkig betreft het slechte weer alleen de het noorden van Spanje, zoals de regio’s Baskenland, Castilië en León, Asturië, Cantabrië en Navarra. Zeg maar alle gebieden waar ik doorheen moet.

De autoriteiten in Navarra hebben gewaarschuwd voor de „zeer buitengewone situatie” en raden iedereen af om op pad te gaan, tenzij dat absoluut noodzakelijk is. 

Toch is het absoluut noodzakelijk dat ik vandaag weer op pad ga om HendrikJan te ontmoeten. Een valide reden om na 4.000 kilometer gewoon door het water door te rennen.

Na het opstaan, inpakken en de kamer reinigen. Ik heb er een modderspektakel van gemaakt. De vloer, de wasbak en bovenal het bad. Twee sokken gewassen en het hele bad staat vol zand en klei. Bij het aantrekken de constatering dat sokken en klei niet samen gaan. Ze vallen volledig uit elkaar en ik moet afscheid nemen.

Vandaag een bijzondere dag. De route voert na 50 kilometer naar Estella waar HendrikJan en ik elkaar ontmoeten en een week samen gaan oplopen. Daarnaast voert mijn route, de Via Tolosana, ook wel de weg van Arles genoemd, naar Puente de Reina waar hij samengaat met de klassieke Camino Frances. Dit is de belangrijkste route door Spanje die de voortzetting is van meerdere trajecten komend uit Frankrijk. Hier komt de populairste route uit Saint-Jean-Pied-de-Port erbij.

De start vandaag voert meteen naar het hek waarover ik gisteren het industrieterrein ben opgekomen. Volstrekt nonchalant passeer ik een hok met bewakers. Dat is vreemd want wat moet een pelgrim op een volledig omzoomd industrieterrein anders dan over het hek klimmen?

Met een lichte verwonding aan de hand vervolg ik de weg aan de andere kant richting Tiebas. De route is meer dan uitstekend gemarkeerd en het hersenloos pijlen en schelpen volgen bevalt me. Muziekje aan, schoenen aan en gaan.

Na het dorpje Muruarte de Reta volgt een prachtig paadje over een heuvelrug met uitzicht aan weerszijden. Ook begint de grijze wolkenlaag te breken en zijn er voor het eerst sinds lange tijd blauwe stukken te zien. Zou HendrikJan dan echt mooi weer meebrengen?

Dat kan wel wezen, maar vooralsnog appt hij dat zijn jet van Madrid naar Pamplona is omgedraaid. Wegens wateroverlast kan het vliegtuig niet landen en hij mag drie uur en drie kwartier met een bus naar Pamplona. Hadden ze dat niet voor opstijgen helder…?

Gelukkig houden we beide van avontuur en HendrikJan appt dat ik nu verantwoordelijk ben voor de wijn en hoe langer de reis, hoe meer flessen.

Bij mij is de druk eraf. Geen haast meer. In Puenta de Reina ga ik uitgebreid eten. Gisterenavond kwam ik laat aan en er was geen restaurant of winkel in de buurt. Niet gegeten dus en een gezond hongergevoel.

HebdrikJan appt ondertussen dat de bus op zich laat wachten en dat hij met drie anderen een auto heeft gehuurd om op tijd in Pamplona te zijn voor de bus. Reizen voor avonturiers.

Na de maaltijd nog 21 kilometer. Door het uitgebreide tafelen loop ik de laatste twee uur in het donker met hoofdlampje. Gelukkig is de lucht echt opengebroken en leiden de sterren me. Als ik er bijna ben, nog een verrassing. Een rivier die buiten de oevers is getreden,maakt dat ik in de laatste twee kilometer 15 meter door kniediepe water mag waden, dan een brug over en dan nog eens 30 meter door het water. Ik denk aan berichten van vrienden: ‘Kijk je uit knul, we lezen hier dat ik jou in de regio veel doden zijn gevallen.’ Welkom in Estella.

In de avond app ik met een vriendin in Spanje die me bericht dat bij haar in de regio in 15 dagen meer regen is gevallen dan in een heel jaar. Op sommige plekken is het waterpeil meer dan vijf meter gestegen. Ze drukt me op het hart dat Spanje geen Nederland is.

Aan het begin van het dorp ligt onze Auberge, maar aangezien ik het eerste ben, ben ik verantwoordelijk voor de wijn. En dus mag ik nog een kilometer door het dorp in en weer terug.

Ik nestel me in de woonkamer van de herberg. De palletkachel staat hoog en het is aangenaam toeven. De rivier stroomt achter het pand langs en het water kont tot tien centimeter onder het raam, een woest kolkende massa die met hele hoge snelheid voorbij raast. Een imposante aanblik, zoveel natuurgeweld.

HendrikJan sluiten half uur later vermoeid aan. Hij heeft er nogal een reis opzitten. Hij tovert meteen een kerstpakket tevoorschijn en staat erop dat ik het uitpak.

Lieve Elly, dank voor je fijne tweede muts.
Lieve Dieteke, dankzij jou heb ik warme voeten in de hostals.
Xfood.nl dank voor het enorme arsenaal aan expeditiemaaltijden, sportrepen, Magnesiumshots en drinkpoeders. In desolate gebieden als Navarra en Aragon kan ik nu zonder zorgen en honger rondbanjeren.
HendrikJan, dank voor de gele rubber afwashandschoenen voor de regenachtige dagen. Dank voor je intellectuele input in de vorm van een niet-Spaanstalig boek. Dank voor de chocoladeletter en kruidnoten om het af te toppen!