Perfectie in een nazomerse herfstdag

14 oktober. Dag 60. Appt. Hotel Les pavillon des fleurs Menton Saint Bernard 14k. Totaal 2.324,5k.

Als een dag perfectie kan benaderen, komt vandaag in de buurt.

Er was een vaag plan, de hoogste berg in de buurt beklimmen, La Tournette met zijn 2.437 meter en dus ruim 1.900m klimmen, met rugzak en proviand voor klimdag en overnachting en afdaaldag. Wellicht in retrospectief een niet zo realistisch plan en het voordeel van een vaag plan is dat je het zo uitgumt.

De realiteit bij het opstaan, is een fijn hotel na 38k marcheren en een nazomerdag die een dusdanig intense rust uitademt dat negeren daarvan een zonde zou zijn.

Mijn eerste acties vandaag zijn dan ook het hotel verlengen koffie regelen. Dat hotel verlengen kan voor dezelfde zeer-aantrekkelijke-het-seizoen-is-voorbij-prijs. Als ik meld dat ik twee koffie erbij wil, wuift de zeer aimabele Marokkaanse kerel het weg. ‘Ga twee koffie pakken en geniet ervan!’ Als ik aan het tappen ben, duwt hij nog drie croissants in mijn handen. En zo blijft het heelal maar fijne dingen sturen.

Als ik vraag of er bussen of ander verkeer omhoog gaat naar de hoge berg, is hij stellig: Naseizoen, daar gaat geen hond meer naartoe. En of ik wel geoefend ben en het zeker weet?

Een beter alternatief is een ontspannen wandeling die het volledige natuurgebied Roc du Cher omvat, een beboste rotspunt met uitzichten over het meer. Het kost hem weinig energie om een vaag plan van veel zweten om te zetten in een helder doel dat ontspanning ademt.

We slenteren door de baai langs het statige hotel Le Palace de Menthon waar zeker vorsten gelogeerd hebben. De dag is maagdelijk fris en de lucht soms verzadigd van houtvuurgeuren. Het tempo is laag en het is niet mogelijk om anders dan mindful en dankbaar deze hemelse ervaring te ondergaan.

In het bos, als we goed kijken, barst het opeens van paddestoelen. Eenmaal op de top een gladgeschuurde rots waar we lunchen met Tucjes, Rosé, chips, kiwi’s, bananen, cola en andere dingen die daar perfect bij passen.

Uitzicht op het tweede deel van het meer waarop de zon schijnt en een miljard fonkelende glinsteringen achterlaat. Overal om ons heen toppen, kammen en kartelranden. Met onze tocht van gisteren zijn we het Franse hooggebergte betreden. Het doet me snakken naar Briancon, Guillestre, Colmars en alle mooie cols die ik komende dagen ga treffen.

We slenteren door naar het pittoreske Talloires, een gehucht aan de andere kant van het natuurgebied dat we doorkruisen. Bij het Office du Tourisme, een lieve, ontwapenende dame, die smelt bij een pelgrim die een stempel wil. Ze komen hier zelden; zelf wil ze zo graag, ooit… Zou het ervan komen? Ik hoop het maar. Ik krijg een stempel en sticker, ook voor Brenda die in enkele dagen toont een ware pelgrim te herbergen.

Het terras even verder aan de baai is te goed… Salade tomaat met mozzarella, vin blanc en een assiette fromages charcuterie. Je kan dat wel gaan vertalen, maar dan slaat het volstrekt dood. Dat zou hetzelfde zijn als je favoriete Engelstalige nummer in het Nederlands zingen; dan kun je maar beter je mond houden.

We slenteren door en belanden in een privé-baai tussen villa’s met hele-grote-tuinen-aan-het-water. Hier is het uitstekend zwemmen in je ondergoed en daarna opdrogen in de zon. Een pelgrim is slachtoffer van zelfverkozen lijden, vandaag lijd ik niet. Al is het water verrekte koud.

Soms heb je een dag dat alles op z’n plek valt. Je plant het niet. Het valt. Het overkomt je. Vandaag is zo’n dag. Alles klopt. De geur van houtvuur prikkelt de neus, een salade van de meest smaakvolle tomaten met romige mozarella en basilicum, een nazomers frisje-in-de-neus, vergezichten die doen verstommen, een ambiance die zo rustgevend is dat je niet anders kunt dan ademloos je adem inhouden en de stilte respecteren. Grommend van tevredenheid zitten we naast elkaar met de toet naar de zon. Draag ons hierheen als we oud, lelijk en tandeloos zijn en gelukkig zullen we oud worden. De sensatie dat tijd hier vijftig jaar heeft stilgestaan, dat auto’s kleurige cabrio’s zijn, dat social media niet bestaan, dat sensatie te vinden is in de omslag van het weer.

Ik weet dat geluk in de kleine dingen zit. Het zien en ervaren, is nog niet zo makkelijk. Mag elke dag alsjeblieft zo zijn?