Munro Mission 2023; 282 peaks, 4.500k, 200.000 altimeters

7 oktober. Dag 53. Hotel Le Set Fribourg – hotel restaurant Le Lion d’Or 36k Totaal 2.125k.

Een bed in een slaapzaal heeft twee grote nadelen. Het is de goedkoopste slaapoptie en trekt dus zwervers aan zoals ik. Het tweede nadeel is snurken. Ik lig op een gemengde zaal en kan constateren dat beide sexen concurreren. Desalniettemin is het een heerlijk bed met stopcontact voor opladen en een gordijn opdat de coffin experience compleet voelt.

Het is knap dat je via Booking.com het hoogste bed van de stad kunt vinden. Gisterenavond een gruwelijke klim iets met laatste loodjes die zwaar wegen. Nu mag ik alles in omgekeerde volgorde afwerken richting oude centrum.

Wolkflarden trekken zich los van de stad, een mooie aanblik alsof er overal vuren zijn ontstoken. Zodra de zon aan kracht wint, zullen ze oplossen en verdwijnen. Fribourg is een mooie oude stad, maar deze pelgrim is hier niet voor een stadswandeling.

In de stationshal een Starbucks. Dan weet je dat je genoeg koffie krijgt. Het eeuwige geneuzel:
‘Je voudrais une café crème regular’ (want large hebben ze alle koffies behalve café crème, zie foto).
‘Vous voulez tall?’
‘Ehh… non regular want tall hebbie niet! Dat staat er toch!’
Maar in haar ogen is dat dus tall ten opzichte van small. Is het gek dat deze pelgrim soms moeite heeft met keuzeovervloed en een consumptiemaatschappij. Altijd dit gejank over de maten. Wil je er cacao, vanille, roomboter, vanille of een toefje Equadoriaanse koffiepergolaat op? Ik wil gewoon koffie; ram die bonen in een apparaat, maal ze, stamp ze of kauw ze fijn voor mijn part en giet het in een mokkie.
https://youtu.be/0D67xjcgdKM

Leuk om weer Frans te praten. Beetje ingroeien nog maar ik heb tot de Pyreneeën. Ga zo in mij in beste Frans de boulanger leeg bestellen. Ik stond vanochtend te douchen en kon mijn ribben iets te goed voelen. Als ik zo nog twee maanden doorren, komt er een heel klein Jan Fokje terug. Ik begin iets te dun te worden.

Gisteren was een dag met hagel in de lucht en dus scherpe koude. Ook vandaag is het fris nog steeds geen echte Indian Summer maar de herfstkrachten hangen in de lucht, klaar om terrein te veroveren op de zomer als deze even niet oplet.

Navigatietechnisch loop ik te trutten vandaag. Ik steek het station door, pak de route op en ben hem kwijt. Het kost me zes kilometer om hem bij een kerk weer op te pakken.

Dit is een relatief bevolkt gebied met kleine durpen die steeds op de heuveltopjes zijn neergedaald. Alles ertussen is grasland met wat plukken bos. Heerlijk lopen. Het eerste dorp is Villars-sur-Glâne en dan door naar welluidende oorden als Romont en Moudon.

Voor een pelgrim klinkt dat toch vele malen beter dan alle Duitse naampjes. Een pelgrim die in de voetsporen van Jeanne d’Arc door de landen trekt wil Franstalige namen met r-ren erin. Je voelt de historie onder je door glijden. Frankrijk doet meer denken aan kastelen, ridders, gelovigen én ongelovigen zoals ik, grotten en bloedige gevechten.

In Posieux gaat het voor de tweede keer mis met de route. Er lopen twee rivieren en ik kies de verkeerde. De bordjes zijn bijna gelijk, maar daar besteed ik geen aandacht aan. Ieder kanton doet hier zijn ding en dat wil nog wel eens afwijken.

Ook ben ik in een trance die ik niet eerder had. Diep verzonken in melancholische beelden over Blue, het hondje dat ik met ex heb en dat ik al maanden niet gezien heb. Dat is mijn keuze, maar het grijpt me bij de keel en ik ben een beetje het contact kwijt met wat ik aan het doen ben. Tien kilometer verder stuiter ik verdwaasd uit het bos en blijk echt totaal op de verkeerde koers.

Ik ben verdrietig en heb echt geen enkele zin om datzelfde stukje terug te rennen. Ik lift terug naar mijn krijtstreepje. Eerst met een zakenman, dan met een vriendelijke dame die me de oren van het hoofd kletst en dan met een ouder stel dat door de omgeving cruiset. Tien kilometer in drie liften, maar snel gaat het wel.

Ik ben klaar. Ben kouwig en krijg het niet warm. Tranen. Romont is het voor vandaag. Het eerste restaurant hotel biedt verlichting. Een kamer blijkt via Booking.com 90 en ik klets er behoorlijk wat vanaf bij de bedrijvige eigenaar.

Als ik binnen aan een tafeltje zit, 24 bromvliegen op mijn kaasrugzak. Ik ben een stinkende, verdrietige zwerver. Vandaag is het lijntje gebroken. Even geen lopen en prikkels.

Tot morgen.