Munro Mission 2023/ 2024; 282 peaks, 4.500k, 200.000 altimeters

1 oktober. Dag 47. Hutje langs de weg na Etzelpas – hutje aan de Vierwaldstattersee 40k. Totaal 1.888,2k.

Een slechte nacht, om niet te zeggen: ik heb niet geslapen. Het bankje is te smal en het is net te koud. Gelukkig van het ultralopen geleerd: liggen is ook gewoon rusten. En inderdaad sta ik niet al te brak op.

Het was kraakhelder vannacht en ik heb uren naar de sterren liggen kijken. Vrijwel geen lichtvervuiling. Precies aan de einder op de top van een berg, midden in de nacht een vuur, of nee de zon komt al op… een onwelkome gast. Maar het blijkt de maan die na verloop van tijd steeds hoger gaat staan. Zo nu en dan dut ik even weg. De slaapzak houdt zich goed, als ik hem maar goed dichtsnoer.

Om 7 uur krijg ik de kriebels en pak op. Het is prachtig helder en de zon moet nog verschijnen boven de kammen aan de linkerzijde. Het gras twinkelt in het ochtendlicht. Via de hoogvlakte loop ik op Einsiedeln af, een dorpje dat voorafgegaan wordt door een immens klooster.

Het klooster is nog dicht dus fluiten naar een stempel. Het toilet is wel open dus poets ik mijn tanden. Maria kijkt toe.

Via het dal klim ik langzaam richting de pas, Haggenegg op 1.414 meter. Halverwege omkleden, de nette set gaat onbezweet in de rugzak, de natte set gaat aan, waarna het gas erop gaat.

Ik moet ergens in een meer deze laatste set wassen, ik ruik alsof ik in staat van ontbinding ben. Dag op dag zweten, de kleren niet droog krijgen, en doorrr… Uw recept voor stank…

Via een steil bospad kom ik boven na 18 kilometer. Heb behoefte aan ontbijt en net is daar een boerderij met verse yoghurt uit eigen huis in vele smaken. Ik mik enkele Franken in de pot en smikkel yoghurt met een reepje. Drie minuten verder blijkt een restaurant, net over de top.

Ik neem twee worsten en patat en een Apfelschorle. Ik raak in gesprek met Arthur. Hij wandelt met zijn hond. Artur bouwde fabrieken, eerst levensmiddelen- en toen chocoladefabrieken. Als expat werkte hij veel in Azië met name Kuala Lumpur. Zijn laatste kindje is de chocoladefabriek vlakbij Schnerikon waar ik langskwam. Daarna gaat hij ermee stoppen.

We hebben een geanimeerd gesprek waarna hij me uitnodigt voor de lunch. Ik ben ietwat verward want die hebben we net op. Maar hij wil graag betalen. We wisselen gegevens uit en hij gaat mijn website bekijken. Tof. Arthur wenn du hier lesest: ich bedanke mich herzlich fur Lunch, es war super. Schon dich kennen zu lernen! Ciao!

Daarna volgt een afdaling van 1.000 meter naar het dorp Schwyz, tevens de naamgever van het kanton waarin ik loop. Ik passeer de befaamde firma Victorinox waarvan ik tot voor drie dagen terug een Zwitsers zakmes had, zo’n rode. Die ligt vast ergens op een berg… Ik ga niet investeren in een nieuwe. Alhoewel… De kurkentrekker is zo’n ding dat je nog wel eens nodig hebt!

De tocht gaat verder naar Brunnen waar een pontje voor 6 Frank je naar de overzijde van de Vierwaldstattersee brengt. Dan heb ik alweer drie dagetappes achter de kiezen en een dito aantal stempels in mijn paspoort.

Ik heb de laatste pont om 18.49 uur. De overtocht duurt tien minuten en dan ga je met een tandradbaan omhoog naar Seelisberg en daar pak je de route weer op. Het is dan inmiddels aardig schemerig en altijd spannend of je dan nog een leuk plekje vindt om te slapen. De tent heb ik eigenlijk afgeschreven, ik ga voor hard en droog beton. Met 40 kilometer op de teller vind ik de beste plaats ever…

Op de helling een vakantiehuis dat totaal onbewoond is. Alle luiken gesloten en totale verlatenheid in en om het pand Aan de voorzijde een overkapping over de hele gevel met hout eronder waar ik kan liggen. Tevens een waterbron waar ik uit kan putten. Voor me over de hele breedte de Vierwaldstattersee met rechts Brunnen en daarachter de pas die ik ben gepasseerd, links Beckenried, Buochs en Gersau, mij allen onbekend maar heerlijke oases van trillende lichtjes in de duisternis.

Op het stromen van mijn bron na is er stilte. Ik zit op een bankje voor het huis met aan mijn voeten het neer. Ik ben gelukkig. Waar is de kurkentrekker?