Munro Mission 2023; 282 peaks, 4.500k, 200.000 altimeters

25 september. Dag 41. Camping Feurstein wasruimte – Camping Dornbirn 26k. Totaal 1.687,6k.

Na een heerlijke droge nacht in het washok onder de spoelbakken, begint de dag als een droom. Ik zit in een prieeltjes een salade te eten als opeens Sjoerd van het Nederlandse stel van gisteravond voor me staat en een enveloppe in mijn handen duwt. Hij en Jacky kopen een kilometer om me te steunen. Ik ben blij verrast en ontroerd. Nog geen vijf minuten later zit ik bij Marinka, de eigenaresse van de camping, die me een dampende kop koffie in de handen duwt. Zo hoort een dag aan te vangen.

Ik laat mijn website achter want dan hebben ze vanavond weer iets om over te praten aan de Stamtisch, aldus Marinka.

Aan die tafel een fascinerende anekdote van een van de dames. Ze was in Cappadocië op een busreis en in de bus een oude man van in de tachtig die nauwelijks kon lopen. De man had zijn hele leven een hut bestierd op een berg en dit was  de eerste keer dat hij er af kwam omdat hij deze reis gewonnen had. Haar verwachting was dat de beste man totaal onwetend zou zijn, maar het tegendeel was het geval. De man had zijn hele leven mensen vanuit de hele wereld op de berg, in zijn hut gehad. Hij was een bereisd man.

Zo bezien, kun je hiken in de Himalaya en duiken op de Malediven en niets zien, of je woont op de top van een berg en bent een bereisd man; het zit hem in het zien. Zien vereist moeite doen, open staan en registreren. Ziedaar het verschil tussen de consumerende toerist en de bewuste reiziger. Of pelgrim.

Mijn campingbuddies zijn het niet eens met de stuntprijzen in het vliegen. Even naar Loret da Mar om je vol te zuipen en te feesten. Dat is milieutechnisch onverantwoord. Ik ben het ermee eens, maar niets menselijks is ons vreemd. We rijden en vliegen Europa door en het echt afzweren, is een illusie. De trein is het beste alternatief. Dat gezegd hebbende zegt Thoreau:

Schenk aandacht aan de tijd,
Let op de uurregeling van het universum,
maar niet op die van de trein.

Thoreau

Afijn, mijn tijd tikt door en weer ben ik geen vroege vogel. De weg voert van de camping langs een drukke weg richting Liechtenstein. Daar waar mogelijk wijk ik af en volg de hogergelegen voetpaden op de berg. Het is verschrikkelijk benauwd en zweten is het devies. Na een uur moet ik stoppen om mijn tepels af te plakken. Bewegende delen schuren kapot.

Om het geraas van het verkeer te overstemmen, gaat de iPod op hard. Interessante vraag welke muziek geschikt is voor pelgrims. Van Cor en Geraldine kreeg ik een leuke playlist mee. Met nummers voor on the road. Zelf heb ik de volgende too vijf:

1.  The Opening van Ane Brun, themesong van Wallander. Mooie teksten vooral met de boodschap dat er voor ieder mens een opening is, een cirkel in het bos.
2. Pilgrim van mijn favoriete band Fink. Met deze titel vereist het nummer geen toelichting.
3. Harlem River van Kevin Morby.
Nummer over het jezelf terugvinden en weer energie krijgen.
4. Choose Life van de film Trainspotting, een subtiele aanklacht tegen de consumptiemaatschappij.
5. Time of Mountains van Hans Zimmer, de man achter fantastische filmmuziek.
6. … Wie heeft betere suggesties…?

Via een hooggelegen plateau steek ik door waarna een vallei zich opent. Beneden ligt Dornbirn met daarboven een indrukwekkende laag smog. Rechts aan de einder de Bodensee. Achter Dornbirn Zwitserland en Liechtenstein.

Als je als pelgrim door Europa trekt, ga je het landschap anders bekijken. Bij een NS wandeling kijk je vooruit naar de volgende bocht, het volgende koffietentje. Hier zie je een stad onder je die zich uitstrekt als een immens labyrint waar je de meest efficiënte route doorheen moet vinden. Kerktorens In markante herkenningspunten, industrie juist vermijden. De vallei is er om doorgestoken te worden naar de volgende rij indrukwekkende bergen die fier staan als reuzen in het gelid om jou te stoppen. Daarachter dienen zich aan de einder nieuwe toppen aan als golven in verschillende tinten blauw, van nieuwe gebieden die doortrokken moeten worden. Europa is een plattegrond waar je via een korte route doorheen trekt, langzaam, maar zeker. Elke dag een stukje. Oriënteren en navigeren op een andere schaal.

In Dornbirn is het klaar voor vandaag. Het gemoed is goed maar de kilometers lopen niet lekker door vandaag. Campingtijd. Waarschijnlijk droog overnachten achter het toiletgebouw onder een afdak.