Munro Mission 2023; 282 peaks, 4.500k, 200.000 altimeters

24 augustus. Dag 8. Groesbeek – Middelaar – Milsbeek – Vierlingsbeek 36k. Totaal 243k… Still running…

Ik slaap heerlijk op de Stuwwal bij Groesbeek. De tent open en steeds als ik even koekeloer een volle oranje maan boven me. De nacht is niet koud, wel nat.

Ik ben vroeg op dus het gebruiken van de edentifier van de buurvrouw schiet erbij in. Snel pak ik mijn boeltje en geef geld voor de overnachting af op nr. 9 omdat het grote witte bord uitwijst dat zij tussen 10 en 11 gaan afrekenen. Het is net na achten als ik de camping afren.

Ik ga langs bij vriendin en loopmaatje Astrid. Ze heeft mijn toprugzak van Arcteryx geleend en die wil ik omruilen voor het Spartaanse onding van OMM op mijn rug. Ze maant me de Apostelweg te nemen, want die is mooi. Deze pelgrim laat zich dat exact één keer zeggen.

Via een idyllische groene route door glooiende velden daal ik af naar Middelaar. Er hangt zware nevel in de dalen en dikke douw over de velden. Vroeg opstaan is het devies. Middelaar ligt achter de Mookerplas, een toeristisch gebied en het huis dat Mediterranee op de gevel heeft liegt niet.

Astrid heeft rugzak en koffie klaar en we kletsen bij. Ze verhaalt over de keer dat Teun Geurts van haar club de FKT (fastest known time) liep op het Pieterpad. Hij liep unsupported dus toen Astrid net zalmwraps opdaagde mocht ze die zelf opeten.

Na een half uurtje vertrek ik met mijn oude, vertrouwde rugzakje. Ronduit een genot… Ik meander door bossen en voel mijn vracht niet meer. OMM (original mountain marathon) maakt packs in het verlengde van de gelijknamige race in de UK. Ze zijn superlicht, maar voor een wekenlange tocht te Spartaans. Mijn Arcteryx voelt als een cushioned (is dat goed? Als in zacht bekleed. ..) Ferrari.

De kilometers gaan soepeltjes onder me door. Wat is een (oud) lijf toch veerkrachtig. Ik kan blijven rennen en schoffel grijnzend door heerlijke herfstige bossen. De lucht is droog en voert een fris herfstcrispje langs de neus. De paden zijn nog nat van overstromingen eerder.

Ik geniet, ben euforisch. Het is alsof ik vandaag pas start, op stoom kom. De rug is geheeld, de benen zijn soepel, de rugzak neemt af in gewicht. Zojuist liet ik zonnebrand bij Astrid achter.

Ik loop veel over de Walk of Wisdom die ik in 2018 non stop liep, een pelgrimstocht rondom Nijmegen van 140k. Ik raak in gesprek met twee dames die bijzonder vrolijk een etappe lopen. Ze zouden met drie gaan, maar de jongste, meest dartele is geblesseerd. We lopen een stukje op en ik ga helemaal vrolijk weer verder.

In Milsbeek een prachtige woonboerderij. Kleine meiden houden een houseparty en moeders kijkt toe. Ik vraag een bidonnetje water. Vaders haalt het en vraagt of er aanmaak in niet. Ja graag!!! Zo drink ik twee bidons en we kletsen over zijn verbouwing die voor zijn veertigste af moest. Net werd hij 41… Net niet af. Wel kocht hij zijn droomauto en hij gaat meer genieten van het leven nu. Ik herken veel van de boerderij die ik de afgelopen maanden opknapte. Hij verleidt me tot een kop koffie maar deze pelgrim heeft de sokken erin en wil door. Hij noteert mijn website. Heerlijk hoe mensen deugen en helpen.

Via Milsbeek ren ik naar Gennep met zijn mooie stadskern. Of is het een dorp? Hier startte Mattie Coen Cuijpwrs zijn legendarische run naar Palermo.

In de kerk zoek ik een stempel. Alles potdicht, maar ik mag de toren beklimmen. Dat laat deze pelgrim even… 100 meter verder het VVV. Twee bejaarde dames aan de koffie. Als ik vraag om een pelgrimsstempel raak ik een snaar. Kordaat beent de ene weg op zoek naar een stempel van de gemeente Gennep. Yes! Mijn tweede stempel.

Nederig ontvang ik hem en ze duwen me een sleutelhanger en ansichtkaart van de gemeente in handen. Ik word er stil van. Als iedere vrijwilliger in Europa zo voor me gaat hollen, kom ik terug met een ontilbare grabbelton.

Gennep uit over de dijk langs de Niers en weer het is in. Ik tref een Vogelaar. En zijn vrouw. Zoals menigeen weet vind ik die een beetje eng. Deze zeker, hij heeft een camera met lens tot de knie en die trekt ie zo uit zijn holster. Als ik verhaal over mijn torenvalk en koolmeesje wordt het weggewoven… Niet bijzonder. Op mijn vraag of ik dan geen bijzondere vogel ben, is het antwoord dat ik niet op internet sta. Dat is onjuist! Waarvan akte.

In Afferden wijk ik van de route af voor een herbevoorrading. Ik tref een allervriendelijkst meisje bij de bakker en bestel Bossche Bol en Knakworst broodje. Dat laatste nooit gegeten maar pelgrimeren maakt dat je echt alles opvreet. Een gezellige familie op terras die vraagt naar het Pieterpad en we kletsen wat.

Ik ren een rondje om de kerk maar ook deze zit potdicht. Dus door naar het pontje. Als we over zijn loop ik met een vriendelijke dame naar Vierlingsbeek, haar eindpunt. Ze is wat geblesseerd dus hard gaat het niet, maar ach haast is gebonden aan de maatschappij; ik ben een vrije pelgrim.

In Vierlingsbeek haal ik een pak Italiaanse ham en een fles jus. Net buiten het dorp een heerlijke picknicktafel. Voor het eerst vandaag maar eens gewoon van me af staren. 37k op de teller.