Gedachtenspinsels over je race

De 11e start ik op mijn race van 1.001 kilometer. Wanneer ben je klaar? Ik ben klaar, ik ben gretig. Voel me een briesend paard dat dampt van anticipatie. Let us get on with it.

Topsporters kennen dit, het gevoel van macht en tegelijk dat gevoel dat je op een randje loopt en er aan twee kanten vanaf kan vallen. Vorm is een kwetsbare staat.

In mijn geval zit ik een beetje aan de onderkant van mijn gewicht. Eet drie keer per dag veel en warm. Mijn kuitstukken, armstukken, shirts passen niet meer goed. Eigenlijk pas ik niets meer en moet alles nieuw kopen. Ik word nog eens een spichtige baanatleet. Bijzonder blij dat Derek-Jan van Xfood.nl me nog een doos repen stuurt voor tijdens de race. Als ik het haal draag ik mijn finish op aan Xfood.nl.

Dan is de vraag hoe je zo’n race aanvliegt. Mijn briljante overdenkingen:
– Speedhiken en rennen in de afdalingen.
– Lopen tot je in slaap valt en dan slaapzak uitrollen naast trail.
– De verzorgingsposten qua slapen links laten liggen. De verleiding te blijven liggen wordt groot na veel dagen. Erin en eruit.
– Slapen naast de trail heeft als voordeel dat je geen last van anderen hebt. Alhoewel, er doen nog geen 50 mensen mee. Na 100 kilometer zie je niemand meer, nog los van de uitvallers.
– Douchen op de posten en waar mogelijk droge kleren aan omdat dit mentaal een kick geeft.
– Verstand op NUL. Dat kan ik goed. Na startschot pijltjes volgen tot je bij de finish bent.
– Er vanuit gaan dat je 20 keer sterft en zal lijden tot de 4e macht. Voordeel is dat het dan niet nieuw is als het zich aandient. Wel veel tandvlees bestellen bij de slager.
– De ipod aan de lader, muziek is goede afleiding tegen pijn. Maar ook veel Praracetramol mee.
– Iemand vinden die even snel is en die pijn doen door steeds weer te gaan hobbelen. Dit is de morbide kant van het ultralopen. Pijn verbroedert.
– Niet denken in termen van kilometers, maar aantal dagen dat je buiten mag zijn in de natuur. It’s a mindset.
– Genieten. It is my job. Ik mag 13 dagen buitenspelen in de bergen. Oneerbiedig gezegd: ik word hiervoor betaald.

De raceorganisatie omschrijft het mooi op de website:
The best way to reach the goal is to stay on the track and run kilometer after kilometer no matter if it is day or night. The sun is shining or it is raining. Keep moving – not fast but constantly and evenly!

Het sluit aan op het motto van mattie Alexander die momenteel 100 cols bedwingt in Frankrijk. Hoe eet je een olifant? Hapje voor hapje. Ik zeg kommadoor, ik heb honger, ik vreet dat dier met huid en haar.

Gesprekje met mijn loopmattie Sabine die me op deze race wees. Als het niet lekker gaat kun je altijd genoegen nemen met zilver (670k) of brons (161k). De race kende vorig jaar – de coronaeditie – 12 finishes. De andere negen liepen zilver of brons. Hmm, geen idee, ik heb het nog nooit gedaan, dus het zal zich ontvouwen.

Mijn langste non stop race was een 145k die ik zelf liep, een pelgrimsroute rondom Nijmegen. Maar misschien laat zich dit beter vergelijken met een poolexpeditie, waarin je dag na dag van donker tot donker een zware pulka trekt. Werkelijk geen idee.

Ook niet hoe je er na dagen slaapdeprivatie en dag en nacht lopen, bij staat. IJlen heb ik nog niet eerder gedaan, maar dat gaat me zeker lukken. Toptrailer Ronnie Duinkerken zei eens wijs: Who needs toenails? En inderdaad na 5.090k rennen het afgelopen jaar en nu 1.001k non stop weet ik dat nagels gaan sneuvelen, maar zoals hij opmerkt, heb je ze niet echt nodig. Veel praracetamol mee.

Bij expedities blijft altijd een deel open, het avontuur. Je kunt heel hard trainen (skills) bij herhaling (drills) en zo goed mogelijk de realiteit proberen na te bootsen. Daarmee ben je er al eens geweest en zijn veel dingen bekend. De top van de piramide blijft open. Door alle lagen eronder goed te doorlopen, hoop je daar de flexibiliteit en het improvisatievermogen te vinden om om te gaan met regen, storm, onweer, blaren, verdwalen en andere onverwachte omstandigheden. Dat is het leuke met avonturen, ze zijn niet goed te plannen. Als je 1.001k rent in de bergen met regen en onweer, wordt het een serieuze beproeving.

We gaan het zien. Er is livetracking en iemand houdt mijn website bij.

Wordt vervolgd…