Col de Vars, check. Ubbayedal, check. Col de Bonnet, todo..

25 oktober. Dag 71. Cap Verb Guillestre – terras restaurant aan meer Jaustiers 47k. Totaal 2.688,5k.

Het is koud, zelfs in de herberg. Gelukkig een dekbed en deken. De dag begint met volstouwen bij de supermarkt. De route voert vanaf nu door een gebied met weinig beschaving in termen van supermarkten en restaurants. Daarmee wordt het voor deze pelgrim een ware overlevingstocht. Hij is flink afgevallen en moet blijven eten.

Ontbijt gaat in vieren, vier yoghurtjes, vier pain au chocolat, vier mierzoete gebakjes. Het office du tourisme biedt een fantastische stempel van de Queyras en daarmee kan ik weer op de loop.

De col de Vars begint achter het dorp en ik ken hem als mijn broekzak. Ongeveer 27 kilometer klimmen. Ik reed hem meermaals op de mountainbike. Eenmaal in de winter waarbij het zo koud was dat ik drie paar handschoenen droeg en nog in de lounge van ieder hotel mijn handen stond te warmen in de (onder)broek. Vast een fraai gezicht.

De Col de Vars is een 2.109 meter hoge bergpas die de verbinding vormt tussen Saint-Paul-sur-Ubaye en Vars. De pashoogte vormt de grens tussen de departementen Hautes-Alpes en Alpes-de-Haute-Provence. De pasweg is gewoonlijk het gehele jaar voor verkeer geopend. Hij vormt een onderdeel van de Route des Grandes Alpes, een toeristische route door de Franse Alpen. De route heeft een lengte van 684 kilometer en loopt van Thonon-les-Bains aan het Meer van Genève naar Menton aan de Middellandse Zee. De route loopt over achttien bergpassen, waarvan de Col de l’Iseran met 2770 meter de hoogste is. Zo, dan ben je weer bij. Ik vermijd deze weg voor het belangrijkste deel als de pest vanwege motoren, Porsches, cabrio’s en ander gemotoriseerd speelgoed van kerels met teveel testosteron.

Dit is de eerste keer dat ik deze col loop. Minder spectaculair dan de afgelopen dagen. Alles is hier groener en de temperatuur hoger. Toch vind ik mooie paadjes die steeds weer naar de hoofdweg leiden. In de bergen zijn de bushokjes hier tevens minibibliotheekjes wat natuurlijk een perfecte combinatie is. Steeds zoek ik gratis en tevergeefs naar een Engels boek. Vandaag wel een Frans boek over een kerel die naar Santiago liep, synchroniciteit. Ik laat het liggen, het zou een goede Franse oefening zijn, maar naast het zelfverkozen lijden, wordt dit teveel…

De col ligt op 2.100 meter en ook daarna is het via de weg weer afdalen.

Meermaals kruis ik een schaapherder en zijn drie grote honden houden me nauwlettend in de gaten. Beneden passeer ik het dorp Saint-Paul-Sur-Ubbaye. Er gebeurt minder dan niets en ik steek maar meteen door naar de kleine pas op 1,5 kilometer die door de nauwe doorgang voert naar het volgende dal. De route gaat hier steeds langs de rivier de Ubbaye. Ik doorsteek het volgende dal hoog en zet bij Tournoux de afdaling in.

Even verderop splitst de weg, links naar Italië, rechts blijft in Frankrijk. Grote twijfel, maar ik blijf toch aan de Franse kant. Door naar La Condamine Chatelard en ook daar geen eten. Nog maar weer vijf naar Jausiers. Daar is een pizzeria waar ik de dagschotel naar binnen schrok. Tevens sla ik weer in bij de supermarkt en ram de rugzak tot de nok toe vol met eetbaars.

Vanaf hier ga ik de Col de Bonnet op, de hoogst berijdbare pas van Europa volgens de borden én een nieuw hoogste punt van mijn route net ruim 2.800 meter. Nice nog maar 148 kilometer, en doorrr…

Het is inmiddels aardedonker en ik ga op zoek naar een slaapplek. Op de kruising waar de pas begint, ligt een jungle park voor kinderen, misschien zijn daar overdekte attracties waarin ik me kan verschuilen. Ik wip me over het hek en in het donker maak ik een rondje waarbij ik mijzelf vijf keer bijna onthoofd middels alle touwen die gespannen zijn voor het parcours. Geen goede plek.

Daarachter een recreatieplas. Ik maak een rondje en op het verste punt een – uiteraard – gesloten restaurantje met verhoogd terras dat uitkijkt over het water. Perfect, nu lig ik van de grond, overdekt én ik kijk uit over een plas.

Zojuist een mailtje van Melanie, de sales manager van het duurste hotel van Monaco:

Dear Jan, thank you very much for your email and interest in our property.

Unfortunately, we are quite busy these next months with media and will not be able to fulfill your request. We will keep your contacts if any future opportunity comes up.

Ik snap natuurlijk best dat ze genoeg persaandacht hebben en dat die paar volgers van mij op Social media nooit in dat hotel gaan slapen… Maar voor een overnachting van 950 EUR moetje toch een poging wagen! De schat legt me op de stapel voor een volgende keer… Ze denkt dat ik nog een keer naar Monaco kom rennen. Daar moet ik een nachtje over slapen

De kortste blog tot op heden, misschien wat uitgeput door alle Franse cols. Misschien zijn er nieuwe vragen gerezen voor de pelgrim? Wil je zelf op pad? Snap je iets niet? Heb ik ondanks al mijn dikke, wollige blogs iets vergeten toe te lichten?

Het was een lange dag en morgen begint weer met 1.600 meter klimmen. Snurk. PS geen foto’s want geen internet in het wild…