Mijn idee om op een dag een eindje te gaan rennen, zoals Forrest Gump het zou verwoorden, leeft al langer en komt natuurlijk ergens vandaan. Meerdere inspirerende loopprojecten kwamen op mijn pad en raakten me ieder op hun eigen manier.
Jan Knippenberg
Een eerste inspiratie vond ik in het boek van ultraloper Jan Knippenberg. De legendarische ultraloper Jan Knippenberg zwierf ook en spraak de veelgebruikte quote:
“Lopen is geen sport maar een manier van reizen, waarbij geest en lichaam zich voortdurend verplaatsen. Lopen is daarom Kunst en geen middel ter bestrijding van welvaartskwaaltjes“
Jan Knippenberg
De tekst staat gedeeltelijk op zijn grafsteen en komt uit zijn boek ‘De mens als duurloper’. Er werd een korte film over hem gemaakt ‘Jan Knippenberg, Forrest Gump op Texel’ die inzoomt op een 1.600 kilometer lange loop die hij in 1974 maakte van Hoek van Holland naar Stockholm, in 18 dagen. Dat was voor die tijd buiten alle proporties. Het was een uit de hand gelopen grap, schrijft Knippenberg zelf in zijn boek. Een weddenschap om aan te tonen dat er leven moest zijn na de marathon. ‘Loop voor mijn part naar Lapland,’ hadden ze een keer gezegd. Dat deed hij. Als een expeditie.
Knippenberg was de pionier van het ultralopen in Nederland en hij liep in zijn korte leven naar schatting 200.000 kilometer hard. Hij zette daarnaast ook buitengewone prestaties neer. In 1979 liep hij de 400 km rond het IJsselmeer in 43 uur en 17 minuten – een officieus wereldrecord. Knippenberg laat de tweejaarlijkse Knippenberg Memorial na, 125 en 60 kilometer tussen Hoek van Holland en Den Helder en de Zestig van Texel.
De zestig van Texel liep ik enkele jaren terug. Knippenberg inspireert me omdat hij naast ultraloper, half filosoof en half pelgrim is. Hij schrijft beeldende columns in Runner’s World en ook zijn boek laat je heerlijk meedrijven. Vlak voor zijn overlijden, sloot hij af met de woorden:
‘De wind waait onze voetsporen weg en daarmee is het afgelopen.’
Jan Knippenberg
Mooi om in de voetsporen van deze bezielde loper, mijn eigen pelgrimsspoor te trekken.
Richard Bottram
In 2006 kwam een andere bijzondere loper op mijn pad in de persoon van Richard Bottram.
De Udenaar liep vanaf 30 juli 2006 dagelijks een marathon in 365 aaneengesloten dagen, verspreid over 14 landen binnen Europa. Een jaar later heeft hij ruim 15.400 kilometer afgelegd. Hij werd geïnspireerd door zijn vriendin Elise, die in 2005 aan longkanker overleed. In zijn marathonjaar kreeg hij te maken met blessures, een aanrijding met een onoplettende automobilist, en werd hij gebeten door een hond.
Ik liep met Richard mee op zijn eerste, laatste en verjaardagsmarathon. Hij schreef uiteindelijk het voorwoord van mijn boek Hardlopen met succes je grenzen verleggen:
Als je iets wilt kun je het ook, mits je gezond bent en de realiteitszin niet verliest!
Daar begint het allemaal mee, de wil om een doel te bereiken en er uiteindelijk ook voor kiezen om het doel te realiseren.Toen ik de mensen in mijn omgeving op de hoogte bracht om gedurende 365 dagen, iedere dag een marathon te lopen, kon nagenoeg niemand dit geloven. Het paste niet in hun referentiekader, voor velen is één marathonafstand al utopisch, maar 2 tot 3 marathons per jaar zou toch wel het maximaal haalbare zijn. Door de grenzen zodanig te verleggen en het zogenaamde ‘maximale’ met het 100-voudige te doorbreken, blijkt dat een mens in staat is tot fantastische prestaties.
Zo ook de schrijvers van dit boek, Jan Fokke en Paul, hun belevenissen opgetekend in prachtige tot de verbeelding sprekende verhalen. Op mijn beurt heb ik veel respect voor hun uitzonderlijke ambities doorspekt van fantastisch teamwork, doorzettingsvermogen maar bovenal inzicht.
Je eigen grens verleggen betekent ook weten waar je grens ligt. Als geen ander weten Jan Fokke en Paul de gebalanceerde zoektocht naar de grens te beschrijven. De verhalen hebben op mij een bijzonder inspirerende invloed, iets waar ik nooit genoeg van zal krijgen en de bodem vormt voor nieuwe inspirerende projecten.Carpe Diem (Pluk de Dag)
De rand van het land
Een ander mooi project vind ik #DeRandvanhetLand. Hardloper en blogger Anton-Jan Thijssen bracht in 2015 hardlopend de rand van het land in kaart. Heerlijk als exentrieke mensen, opeens vanuit het niets een eigenzinnig project neerzetten, of in dit geval lopen. Bijna ieder weekend loopt hij een etappe, variërend van 20 tot 80 kilometer. Hij rond zijn project af met etappe 63 in Scheveningen, Op de plek waar hij op 1 januari begon door er de Noordzee in te duiken.
https://derandvanhetland.wordpress.com/2015/12/21/another-45-years/
Coen Kuijpers en zijn hardloopreis voor geluk
Meer recent kwam een andere loper op mijn pad. Het is zomer 2019 als een vriendin me wijst op een kerel die 125 marathons wil gaan rennen, van de Noordkaap naar Palermo. ‘Dat lijkt me iets voor jou, hij zoekt iemand om met hem mee te rennen.’ Inderdaad moet ik bekennen dat mijn avonturiershart meteen sneller gaat kloppen. Ik zoek hem op en we spreken af dat we een kop koffie gaan drinken.
Voor me zit Coen, een tengere, knokige kerel met een weelderige zwarte baard. Als ik niet beter wist, zou ik denken dat ik een reïncarnatie van Catweazle voor me heb zitten. Aandachtig luister ik terwijl Coen zijn droom uit de doeken doet. Tot mijn spijt kan ik het gezien mijn huidige werk- en thuissituatie niet voor elkaar krijgen om mee te gaan, maar ik wil hem graag steunen.
Ik heb een zwak voor dromers. Toen mijn moeder in 2006 (te) vroeg overleed aan kanker, richtte ik het Frozen Dreams Project op, waarbinnen ik een Zuidpoolexpeditie wilde gaan ondernemen. De boodschap: Word géén slachtoffer van uitgesteld geluk. Sindsdien ontdooi ik mijn dromen, veelal sportieve expedities en probeer ik met boeken en lezingen mensen te inspireren om met hun dromen aan de slag te gaan. Als dan een grootse dromer voor je staat, kun je niet anders dan zijn project steunen en volledig omarmen.
Eerst maar eens kijken hoeveel loopervaring die knakker heeft. Hij blijkt precies één marathon te hebben gelopen. De eerlijkheid gebiedt me – als hardlooptrainer – te zeggen dat zijn loopstijl bepaald niet ideaal is. Er is ruimte voor verbetering, zeg maar. Eigenlijk heeft Coen alles van de underdog in zich: geen ervaring, een game- en alcoholverslaving en depressie achter de rug (waarover hij bijzonder openlijk deelt in zijn boek) en hij heeft zo op het eerste oog iets weg van Forrest Gump. Hij legt echter een onwaarschijnlijke hoeveelheid passie en vastberadenheid aan de dag. Energie om mee te werken.
Uit ervaring weet ik dat er bij een grote expeditie heel veel verschillende facetten om de hoek komen kijken: fysieke en mentale voorbereiding, terreinverkenning, navigatie, voetverzorging, logistiek, perswoordvoering, een website, sponsors, logistiek, weeromstandigheden, communicatie, omgaan met materiaal, beren (zowel letterlijk als in overdrachtelijke zin, op de weg). Het gevaar bestaat dat je door de bomen het bos niet meer ziet en dat daarmee de energie inzakt en de droom niet van de grond komt.
Zelf gebruik ik altijd een eenvoudig expeditiecanvas, een taart die bestaat uit bovengenoemde facetten. Aan de buitenrand zet je actiepunten en middenin het doel dat je op ieder vlak moet bereiken om een go/no go-beslissing te kunnen nemen. Zo wordt snel inzichtelijk waar je staat en wat er nog aan schort.
Coen gaat direct als een dolle aan de slag en legt me tien grote vellen voor, tot het einde gevuld met acties. Het werkt, maar meteen wordt ook duidelijk dat een camper en begeleidingsteam nogal wat logistieke beslommeringen met zich mee brengen. Veel extra ballast die het ingewikkeld maakt. De vrije jongen in mij zou de boel de boel laten en gewoon trailrugzak om, schoenen aan en gáán! Gelukkig ziet Coen dat ook in en stelt zijn plan bij.
Dan gebeurt er iets bijzonders. Ik schrijf op dat moment mijn boek Rennen voor je Leven over mijn deelname aan de Marathon des Sables. Ik vraag Coen of ik mijn eigen expeditiecanvas in het boek mag vervangen door de zijne omdat het zo goed illustreert dat je ervan in beweging komt. Het is een fantastisch voorbeeld dat de werking illustreert. Coen vindt het prima. Maar dan beginnen mensen om mij heen te morrelen: ‘Zou je dat wel in je boek zetten Jan? Die kerel heeft nog maar één marathon gelopen? Je kent hem helemaal niet? Waarom een stuk in je boek van een of andere Forrest Gump die op een dag besluit een stuk te gaan rennen? Misschien gaat hij wel helemaal niet van start…’
Weerstand dus. En daarom vind ik het zo leuk om het project van Coen te steunen. Het gaat er namelijk helemaal niet om of Coen Palermo haalt. Het gaat er zelfs niet om of hij daadwerkelijk van start gaat. Het gaat erom dat Coen een droom heeft, de armen uit de mouwen steekt en ermee aan de slag gaat. Dat hij van de bank komt en gewoon iets heel gaafs gaat doen. DAT is waar het om gaat en ik ben ervan overtuigd dat hij er een gelukkiger mens van is geworden. Ik denk dat heel veel mensen een voorbeeld kunnen nemen aan Coen en zijn project.
Coen belichaamt een heerlijke quote van Albert Einstein:
‘Iedereen wist dat het niet kon, tot er iemand kwam die dat niet wist en die deed het gewoon.’
Albert Einstein
Hij kan daarin niet falen, niet op zijn snufferd gaan, alleen maar winnen. En dat bewijst dit boek. Coen laat zien dat de ‘gewone man of vrouw’ tot grootse dromen in staat is, die ook nog eens uitkomen. Coen laat zien dat je vanuit het niets vanuit Gennep naar Palermo kan rennen. Dat je onderweg kunt vertrouwen op het leven, op de behulpzaamheid van allemaal fijne mensen. Dat je angsten vaak maar betrekkelijk zijn; een beer op de weg blijkt een knuffelbeer. Dat het realiseren van je dromen je gelukkig maakt.
Dat alles noemt Coen dan ook niet voor niets een ‘Hardloopreis van geluk’. Een reis gevangen tussen twee kaften en die begon met een aloude wijsheid van Mahatma Gandhi: ‘Elke reis van 1000 mijl begint met een eerste stap.’ Zet jij ook die eerste stap?
Jesper Olson en zijn World Runs
Het summum van alle loopprojecten vind je bij de Deen Jesper Olson die twee keer de wereld rondrende met zijn world run I en II. Hij wordt beschouwd als de eerste die echt de wereld rondrende en zijn tocht gedetailleerd vastlegde. Inmiddels is Olsen alweer voorbijgestreefd door bijvoorbeeld de Australiër Tom Denniss die in 622 dagen 18 landen doorkruiste en daarbij 26.145 kilometer aflegde. Hij verbeterde het record met 40 dagen maar werd toen al weer op de hielen gezeten door de Brit Kevin Car. De cijffers van de run van Dennis zijn als volgt:
Totaal aantal kilometers: 26.145
Gemiddeld aantal kilometers per dag: 50
Gemiddelde kilometertijd: 6.24
Langste afstand op een dag: 70
Hoogtemeters totaal: 227.521
Maximaal aantal hoogtemeters in een dag (Andes gebergte): 2.039
Afgevallen in kilo’s: 7,5
Blessures: 2
Geschat aantal pijnvrije loopdagen: 80
Officiële finishtijd: 621 dagen, 22 uur, 46 minuten
Bron: Runnersworld Magazine
Tom Denniss: https://en.wikipedia.org/wiki/Tom_Denniss, http://www.tomsnextstep.com/
Munro Mission 2023; 282 peaks, 4.500k, 200.000 altimeters 
Geef een reactie