Ik ben kwaad. Ziedend.

Een tijd terug gaf ik een dromenworkshop aan kinderen. Ze moeten zich terugtrekken en hun grootse droom uitwerken. Ik denk aan profvoetballer worden, meiden die een dierenasiel willen runnen en een voetstap op de maan zetten.

Een jongen presenteert zijn droom. Hij wil een brief schrijven aan Obama met de vraag of hij helpt een nieuwe aarde te creëren voor als Trump deze heeft vernietigd.

Ik ben zoals de Engelse taal bezigt: flabbergasted. Is dat je grootse droom? Is dat hoe je als jongen blijkbaar in het leven staat? Je hoort hier niet mee bezig te zijn toch? Op die leeftijd.

Wat mij betreft illustreert het de waanzin van de angstpandemie die rondwaart. Wij wonen in het veiligste, meest welvarende, geciviliseerde, georganiseerde, saaie, gestructureerde land van gemiddelden. Het is niet te warm, niet te koud en alle landen om ons heen zijn stabiel.

En toch gaan alarmen, noodsignalen op mijn telefoon en vandaag lag hij in de bus: het boekje ‘Bereid je voor op een noodsituatie’.

Een klein jaar geleden riep onze wijze NAVO-chef Rutte – u weet wel de man die Trump Daddy noemde – ons op om een noodpakket in huis te halen. We noemen dat het aanjagen van de angstpandemie.

Ik sla het felgekleurde boekje open. Ik word al weeig als ik op pagina 1 lees ‘Wat jij vandaag doet, maakt ons samen sterker’. De betutteling spat van het paarse papier. Veel erger: blijkbaar loop ik het risico op stroomuitval, overstromingen, cyberaanvallen, droneaanvallen, hitte, stormen, extreem weer, bedreigingen en gevaren. ‘Het is op dit moment geen oorlog in Nederland, maar ook geen vrede’.

Wat is dit voor fucking angstzaaierij?
Echt, stop met deze indoctrinatie. En als het oorlog wordt, wat is dan 72 uur?

Recent hadden we in Utrecht een ‘noodsituatie’. In een deel van de stad was de watervoorziening besmet met de poepbacterie.

Hunnie adviseerde ons het water even drie minuten te koken. Niets aan het handje. Sowieso niet want gezonde mensen hebben daar geen last van. Als je een handje borrelnootjes uit een kommetje neemt, krijg je meer poepie binnen.

We zijn echter zo bangig geworden dat er in heel Utrecht centrum geen koffie of thee meer te krijgen was. De wereld zoals we hem kenden, verging. Binnen een uur waren ALLE flessen water in de hele regio uitverkocht.

Je ziet iemand water hamsteren, wel vier flessen, dus neem jij er zes en het einde is zoek. We maken elkaar gek.

Ik lees in mijn boekje het advies om als onderdeel van het noodpakket drie liter houdbaar water per persoon in te slaan en periodiek te kijken of het nog goed is.

Dat is een kuladvies om meerdere redenen.

Een beter advies voor een langdurige noodsituatie: koop een lifestraw, een eenvoudig pompje waarmee je 10.000 liter water uit de sloot voor je huis kunt drinken. Daar kun je de hele oorlog van profiteren. Met je aankoop steun je ook vast een waterproject in Afrika.

Het probleem is dat zelfs Kees Boersma, hoogleraar Crisimanagement en Maatschappelijke Veerkracht aan de Vrije Universiteit van Amsterdam, een man van wie je nuchtere intelligentie en mentale veerkracht zou verwachten, ons angstdenken aanjaagt en je adviseert waterflessen aan te houden.

Dat zijn met 18 miljoen mensen 54 miljoen flessen! En ik garandeer u dat na een half jaar iedereen denkt dat het water bedorven is en dan gaan die flessen linea recta ons milieu in. We zijn doorgedraaid.

Wat ik het allerergste vind van al dat angstdenken is dat ik jonge kinderen om me heen hoor die vragen of we wel een noodrantsoen hebben aangelegd en of er dan oorlog komt?

Kunnen we hiermee stoppen? Ik denk aan het jongetje en zijn brief aan Obama en trek me terug in mijn bubbel. Ik ben boos. Ontzettend boos. Ziedend.

Bron en meer lezen: https://www.duic.nl/algemeen/koken-of-kopen-de-lessen-van-lege-schappen-door-besmet-kraanwater/

https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2025/11/17/minister-van-oosten-presenteert-informatieboekje-bereid-je-voor-op-een-noodsituatie