De fatbike- en wolfdiscussie zijn vergelijkbaar met de coronadiscussie. Je bent voor of tegen, er is geen middenweg. Je ziet duidelijk dat er in de maatschappij een tendens gaande is van polarisatie. Het is zwart of wit en we bewegen weg van nuance. Ik doe zelf ook vrolijk mee, ik ben tegen de fatbike en vóór de wolf. Nuancering: Ik ben tegen de probleemfatbiker en vóór de natuurlijke wolf. Ik ben dus tegen Bram, de probleemwolf. Nuancering: Ik ben vóór Bram de probleemwolf en tegen de opdringerige probleem-outdoorfotograaf die de wolf en zijn welpen achtervolgt, bijvoedt en niet gewoon met rust laat. Ik ben best een genuanceerd mannetje.

Afijn, ik geef mij over aan een leuk experiment. In Nederland zijn we nogal van de incidentpolitiek op het moment. De landelijke politiek rent als kip zonder kop rond en blust brandjes. Er is weinig lange termijn visie – er is niet eens een kabinet – en de waan van de dag is leidend.

Bert Wagenaar, een van mijn favoriete columnisten schreef in De Volkskrant (10 nov 2022) een geweldige column over de landelijke aanpak van de wolf met de titel ‘De wolf is welkom, mits hij zich onthoudt van malle fratsen en fietsers met rust laat’. Het leek me aardig deze hele column eens te herschrijven en probleemwolf te vervangen door probleemfatbiker om eens te illustreren hoe we in Nederland omgaan met incidenten. Ziehier het resultaat.

De fatbike is welkom, mits de bezitter fietsers met rust laat en zich onthoudt van malle fratsen 

Minister van Verkeer en Waterstaat Barry Madlener wil een ‘brede maatschappelijke dialoog over de fatbike in Nederland’. Die is er al, maar tamelijk ongestructureerd. Wel is er het Landelijk Overleg Fatbike (LOF) waarin 14 organisaties het hebben over de fatbike, de problemen die het vervoermiddel veroorzaakt en wat daaraan kan worden gedaan.

Begin 2025 moet er een nieuw Interprovinciaal Fatbikeplan liggen. Aanvankelijk zou het dit jaar al klaar zijn, maar vanwege de snelle ontwikkelingen op fatbikegebied is het vertraagd. De zogenaamde ‘probleemfatbiker’ zorgt voor de meeste hoofdbrekens. Een probleemfatbiker is een 14-jarige die niet bij de trappers kan en zich opvallend gedraagt tegenover medeweggebruikers, bijvoorbeeld doordat hij ze append en met veel te hoge snelheid tegemoet treedt. Hij mag bijvoorbeeld graag racefietsers de stuipen op het lijf jagen. Ook rijdt hij graag door rode lichten en geeft geen richting aan. Je moet daar niks van zeggen anders kan de probleemfatbiker ongeduldig worden en zelfs een beetje agressief.

Er vindt nu naarstig overleg plaats over de probleemfatbiker. De gedachten gaan uit naar een groep deskundigen die bepaalt of een fatbiker een probleemfatbiker is. Is dat het geval, dan wordt de probleemfatbiker onder verscherpt toezicht gesteld en in de gaten gehouden door een klein, multidisciplinair expertteam. Dat bouwt per probleemfatbiker een dossier op. Als dat voldoende gevuld is, loopt de fatbikebezitter het risico zonder pardon te worden afgeknald. Ook kan de fatbikebezitter in een heropvoedingsprogramma worden opgenomen. In Gelderland zijn paintballers ingeschakeld om de probleemfatbiker te belagen met paintballs zo krijgt de probleemfatbiker hopelijk in de gaten dat de mens een onbetrouwbaar sujet is en keert hij terug naar zijn hoedanigheid van probleemloze fatbiker die mensen liefst vermijdt.

Met fatbikers staan we nog maar aan het begin van een ‘gewenningsfase’ en we moeten zoeken naar een constructieve dialoog, zonder de neiging elkaar onder de tafel te lullen. Met name in de stad worden weerloze schapen door de probleemfatbiker belaagd. Dat maakt de dialoog moeilijk en het zo gewenste fatbikerinclusieve samenleven ook.

Toch zal er een oplossing moeten komen. In Den Haag doemt al het spookbeeld op van woedende mensen die samen het fietspad blokkeren en samen oprukken naar het malieveld om inwilliging van hun eisen kracht bij te zetten. Een afknalvergunning of er zwaait wat.

Een interessante bijdrage kwam deze week van Caroline van der Plas van de BBB. Zij zei dat als alles zo doorgaat de probleemfatbiker binnenkort een kind dood zal rijden en dat Roodkapje dan geen sprookje meer zal zijn. In dat sprookjesverhaal had een probleemfatbiker zich verkleed als grootmoe, waarna hij het de nietsvermoedende kleine meid totaal tegen de vlakte reed nadat ze vervelende opmerkingen had gemaakt over grootmoes grote banden en dikke nek.

Het is te hopen dat het komende interprovinciale fatbikerplan een uitweg biedt uit het grote fatbikedilemma, anders zie ik de toekomst van de fatbiker in Nederland donker in. We houden hier nu eenmaal erg veel van fietsers, mits die zich aangepast gedragen en zich onthouden van malle fratsen.

—

Aldus dezelfde column maar dan omgeschreven van probleemwolf naar probleemfatbiker. De volgende keer schrijf ik hem om van probleemwolf naar probleemfotograaf gezien de huidige ontwikkelingen. Outdoorfotografen strooien voer in hun jacht naar het perfecte plaatje en creëren daarmee probleemwolven. Overal waar wolvenwelpen lopen, loopt iemand met camera er achteraan. Dat is in ieder geval beter dan een fotograaf op een fatbike… Zucht.

Lees meer:

De column van Bert Wagendorp

Fatbikegeneuzel