Vandaag lesgeven aan drie schoolklassen. Jaren terug verkocht ik via Marktplaats een sporthorloge. Henk-Paul kruiste mijn pad, een aardige kerel. Ik verkocht hem het horloge NIET. Het was niet geschikt voor hem. Hij vond dat sympathiek en we hadden een lang gesprek over ondernemerschap. Sindsdien zet hij me weg bij bedrijven, scholen en mensen die net buiten de arbeidsmarkt vallen om ze te inspireren en in beweging te krijgen. Zo ook vandaag.

in de ochtend geef ik een inleidend verhaal over ondernemerschap aan jongeren van het Astrum college.
Daarna geef ik een verhaal over dromen realiseren aan jongeren die zich hebben ingezet tijdens een wijnfestival dat Henk-Paul samen met allemaal stakeholders uit de omgeving van Rheden succesvol neerzette. Mijn verhaal is een cadeautje voor de jongeren. Ik deel boeken en dvd’s uit over mijn expedities.
Tenslotte sta ik voor een groep ondernemende jongeren van het MBO Yuverta. Een verhaal dat onderdeel is van een cyclus over ondernemen.

Uitdaging… Rheden… 30 minuten om naar spankeren te komen…30 minuten om naar Velp te komen; een lestriatlon.

Meer bij toeval dan door wijsheid beland ik op een elektrische fiets. De normale OV fietsen op Arnhem zijn op reguliere werkdagen na 9 uur op en aldus huur ik voor 13 eur een elektrische OV fiets.

Dat lijkt wen slimme zet. Voor ieder ander is het dat. Als ik 39 kilometer oer uur fiets ben ik overal op tijd. Op deze fiets zit echter een begrenzer… zucht. Ik kan maximaal 26 kilometer per uur fietsen – ook bergaf en/ of windmee – en daarna gaat de fiets mij afremmen in plaats van ondersteunen. Dat hadden ze er best bij kunnen vertellen. De veelbelovende optie blijkt gaandeweg mijn downfall.
Het plan dat we samen hadden opgesteld voor de triatlon verwordt tot een onwaarschijnlijke haastklus waarbij ik overal nét te laat aankom en drijfnat van het zweet ben omdat ik – eigenwijs als ik ben – door de weerstand van de elektrische fiets heen probeer te trappen en daarmee waarschijnlijk de fiets weer oplaadt. Kansloos.

Dan nog iets… ssstttt…
Ik ben een wat extremere sporter en heb in mijn vriendenkring de afspraak dat we elkaar mogen slaan als we een elektrische fiets kopen. Of mannenuggs. Of Ecco’s. Of blauwe Hema-onderbroeken. Afijn, dit telt vast niet, want het is eenmalig. Niet zo handig om het aan het papier toe te vertrouwen in ieder geval.

Gelukkig zijn de studenten razend enthousiast en blijken zelfs de meest achteroverhangende, nonchalante, niet vooruit te branden exemplaren – tegen de verwachting van docenten in – vragen te stellen.

—

Een inleiding in het ondernemerschap. Allemaal jong volk. jongeren met de wereld aan hun voeten. Het leven als een window of opportunity. Alhoewel…

Dit is de generatie die de coronacrisis heeft meegemaakt op een sleutelmoment in het leven, toen veel gevormd werd. Ze kijken uit op een doorgeslagen flexibilisering van de arbeidsmarkt, een apocalyptische woningmarkt en hoge studieschulden. Allemaal redenen om langer thuis te blijven wonen. Dit is de generatie van het uitgestelde leven.
Je zou kunnen plachten te zeggen dat mijn les ondernemerschap als geroepen kont. Ik ben een existentialist, geloof dat je het leven zelf grootdeels vormgeeft. Je kleurt het canvas zelf in, maar bij deze generatie houd zelfs ik mijn adem in. Voor deze jongeren is er weinig perspectief, zekerheid en veiligheid. Studentenkamers van 9 m2 voor 900 zijn helemaal geen uitzondering.
Aan de andere kant: waar een ondernemerswil is, is een weg. Ik heb mijn best gedaan…
Henk-Paul dank voor de leuke – volle – dag!
—
Reactie:
René ZwiersRené Zwiers, Docent economie at Yuverta mbo Velp
Binnen ons keuzedeel Oriëntatie op Ondernemerschap hadden we vandaag bij Yuverta MBO Velp een gastspreker in de persoon van Jan Fokke Oosterhof. Wat een bron van inspiratie is dat! “Alleen ga je sneller maar samen kom je verder”, “Dromen, durven, delen en vooral doen”. Dit soort stellingen naast tal van voorbeelden maakt dat de studenten nog meer in hun eigen mogelijkheden gaan geloven en de gun factor naar hen beter voelen.