24 mei, dag 54. Transitiedag.

Vandaag tranistie van caravan Fort Wiliam naar appartement Rhu bij Loch Lomond. We moeten om 11 uur uit de caravan zijn maar zijn er vroeg bij dus vertrekken we om negen uur. Met pijn in het hart, want na deze accomodatie kan het eigenlijk alleen maar tegenvallen.

Een koffiestop bij de Crafts & Things store in Glencoe. Vader en vriendin gaan voor memorabilia, ik heb een boek op het oog. Het is er nog: The Mountains are calling, een boek over hardlopen in de Schotse Hooglanden van de hand van Johnny Muir die de titel goed gekozen heeft als zijnde een quote van de bekende John Muir die aan de basis stond van natuurbescherming. Al bij de koffie lees ik en vergaap me aan foto’s.

De rit is adembenemend. Ik voer ons langs Oban waar ik hot smoked salmon sandwiches haal bij het kleine tentje waar ik eerder een sandwich haalde toen ik de ferry naar Mull nam. Zwijgend smikkelen we zalm zoals je die in heel Nederland niet krijgt.

De rit voert langs Creagan waar ik met mijn tentje stond in de tuin van Gill, langs de Ben Cruachan en het power station, door Ardrossan waar ik de eerste week in een hotelletje zat, langs een vliegdekschip.

Rhu ligt boven Helensburgh. In de baai liggen meerdere marinebases. Zo komt het dat we temidden van Schotse natuur opeens een enorm vliegdekschip naast ons zien opdoemen. Met verbijstering zie ik hoe zowel mijn vader als vriendin ons met vaste hand over de smalle Schotse wegen voeren, maar nu zijn we alledrie toch even afgeleid. Na 50 dagen bergen verwacht je geen vliegdekschip.

Ons appartement blijkt na de caravan helemaal in dezelfde categorie te vallen. Een markant pand temidden van een park met oude sequoia’s. We hebben een riante woonkamer, ik een slaapkamer met zelfs een tweepersoonsbed en een bad. Nog diezelfde avond laat ik me in dat hete bad glijden terwijl zo mogelijk al mijn kleren voor het eerst sinds 50 dagen door een heuse wasmachine gaan.

We eten fish and chips op een terras aan de baai. Tot onze spijt geen duikboot, vliegdekschip, zeehond of dolfijn. Toch proosten we in de zon op alle mensen die maar roepen dat Schotland van het slechte weer is. Morgen wordt een fantastische dag en vriendin en ik gaan weer een Munro bedwingen..