Nog voor vertrek ontmoet ik de excentrieke Herman. Hij is musicus en Neerlandicus en kunstenaar met woorden. We eten papasalade bij het vuur in zijn sfeervolle tuin als hij zijn gitaar ten tonele tovert. Hij speelt het ene na het andere kleurrijke lied (kleurrijk kan als associatie want we hadden het daarvoor over synesthesie waar ik nog wel eens last van heb, namelijk letters, cijfers en liedjes die kleuren hebben).

Hij eindigt met het rappe nummer Marathon Man dat ik bij deze omdoop tot mijn heerlijke lijflied gedurende mijn run. Dus zing maar mee…runrunrunrunrun…