Alleen op avontuur. Alleen op vakantie. Alleen een weekendje weg. Heb jij het wel eens gedaan?

Al op relatief jonge leeftijd ging ik alleen naar de bioscoop. Ik kreeg vaak verwonderde blikken: ‘Waarom ga je alleen?’ ‘Nou ik wil een film zien. Wat wil jij doen dan? Met mij door de film heen kletsen?’ Geen gemeengoed.

Op mijn 17e ging ik een week alleen trekken door de North York Moors, prachtige heidelandschappen aan de oostkust van de UK. Ik reisde met de ferry, hetgeen ik persoonlijk een van de prettigste manieren van reizen vind. Veelal gaat het lijf te paard en de ziel te voet, op de ferry gaan beide redelijk gelijk op. Met de NS tegenwoordig ook maar dat is een ander verhaaltje.

Aldus zat ik op het achterdek en zag langzaam Nederland – en het prachtige petrochemische havengebied – uit het zicht verdwijnen. Daarna trakteerde ik mijzelf op niet één, maar twee films in die eerdere bioscoop, een geïmproviseerd zaaltje met 20 stoelen aan boord.

Na de film lonkte de bar. Ik dronk nog geen bier, maar met cola keek ik ogen uit. Een wulpse zangeres zong zwoele nummers en talloze toeristen gingen dansend lallend over de dansvloer. Zatte mensen kijken, goed vermaak!

In goed gezelschap ook. Ik deel mijn cabin met stapelbed met de President of the Scottish Fly Fishing Federation. De beste man heeft ergens gevist en toont me een fonkelende gouden ketting die hij heeft meegenomen voor zijn echtgenote om zijn schuldgevoel af te kopen. Hij betaalt mijn cola.

Ik hike en kampeer een week in het wild en loop tientallen kilometers tussen prachtige heuphoge stenen muurtjes waarachter schapen grazen. Leuk is de overnachting op een camping aan een paardenracebaan waar ik in de ochtend gewekt wordt door dravende paarden in een race en publiek dat om mijn tent verzameld is. Welcome to Britain.

De terugreis deel ik met een vervaarlijk ogende Duitse motorrijder-in-leer. Ook hij betaalt mijn cola. Achteraf blijkt met name mijn moeder mijn week solo best spannend te hebben gevonden. Mobiele telefoons waren er nog niet. Email ook niet. Ik ben van de oude stempel. Ik word 50.

Inmiddels maak ik solo langdurige expedities. Twee weken naar de Sahara voor de Marathon des Sables, inclusief een week acclimatiseren en met de bus de Atlas oversteken. Maandenlang van Apeldoorn naar Santiago rennen door 10 landen. Maanden lang in mijn eentje liftend door Schotland pieren in een poging de 282 hoogste bergen op te rennen. Diverse trailrunzwerftochten in Europa met of zonder tentje op de rug.

Solo is fijn. In een hectisch bestaan is het heerlijk om maandenlang je leven te versimpelen tot rennen, eten, slapen en met name heel veel lezen en schrijven. Echte tijd om te vertragen, iets dat denk ik maar weinig mensen echt hebben kunnen en mogen ervaren.

In mijn geval door je maandenlang terug te trekken in de wikdernis. Met name mijn pelgrimage naar Santiago is een tocht waarvoor ik dankbaar ben en die me diep geraakt heeft. Het was de langste expeditie naar binnen, een periode na een zware crisis die me de ruimte gaf om dingen te verwerken en een plek te geven. Ik kwam een stukje opgeruimder terug.

Ik krijg steeds meer moeite met de drukte, het tempo en de prikkels in Nederland. Ik kan steeds minder lang onder de mensen zijn, raak steeds sneller overprikkeld, krijg koppijn en ga flitsen zien. Steeds meer verlang ik ernaar me terug te trekken met mijn vriendin, niet solo, wel stil en rustig.

Ik geloof dat een solo verblijf in de wildernis, de natuur je ingrijpend kan veranderen. Astronauten ervaren momenten van eenheidsbeleving als ze door het raampje van hun verblijf kijken en de kwetsbare bol genaamd aarde zien. Zo ervaar ik een verblijf in de natuur, het gevoel van één zijn met bomen, bossen en bijen. Ik ben vaak alleen maar zelden eenzaam in tegenstelling tot hier in Nederland waar ik me veelal ontheemd en verdrietig  voel temidden van de mensenmassa’s.

Wanneer ging jij voor het laatst echt alleen op pad? Een week de natuur in? Een weekendje NS-wandelen? Alleen naar de bios? Alleen een kop koffie drinken bij de Bagels en Beans?

Vind je dat ingewikkeld? Beter jij alleen dan een stelletje dat tegenover elkaar zit met telefoons en elkaar appt? Krijg je het slechtste tafeltje in het hoekje in het donker dan is dat de beste plek om mensen te kijken. Pak je camera, je pen, je notitieblok en als je het echt niet meer trekt… Tinder. Alleen zou zomaar alleen kunnen zijn.

En wat doet aleen zijn in de natuur met je? Komen de overdrachtelijke muren op je af? Weet je niet wat je met je tijd moet? Of geeft het juist lucht en verlichting?

Ik adviseer je om eens onder een dikke oude boom te gaan zitten. We weten nog niet hoe het werkt maar er hangt een bepaalde helende energie tussen bomen ergens tussen de bodem en de eerste takken. Als ik daar zit, vallen direct de dagelijkse beslommeringen weg. Mijn vriendin constateerde met hartslagmeter dat een bezoekje aan het bos de hartslag significant doet dalen ten ipzichte van andere bezigheden.

En als je daar dan bent, leg dan je oor eens op de grond te luisteren. Heb jij wel eens geluisterd naar de aarde? Zorg dat niemand het ziet anders word je nog voor zweverig verklaard. En dat terwijl je juist zo aan jet aarden was. Alleen. Jij en de aarde.

Ssttt…