Gear, 6.88 kilo

• Op het lijf
• Tweede set kleding
• Overnachten
• Hygiëne
• Voeding & Vocht
• Algemeen

Ik neem mee…

Na weken tutten kom ik uit op een rugzakje waarin slechts het uiterste minimum een plekje heeft gevonden. Scheerlijnen dunner, etiketten verwijderd, aansteker halfleeg, opbergtasjes vervangen door een sjortas. Lange afstand-loper Eberhard zegt in Over Paden mooi (p. 365): ‘Door steeds meer gewicht te besparen op je bepakking schud je langzaam maar zeker de angst van je af. Elk object dat iemand meesleept, staat voor een bepaalde angst: angst voor verwonding, ongemak, verveling of een aanval. De allerlaatste angst die zelfs de meest minimalistische trekkers moeilijk van zich af kunnen zetten, is de angst om te verhongeren. Daarom sjouwen de meeste mensen karrevrachten eten mee’.

Inderdaad merk ik dat ook ik bij veel uitrustingstukken een excuus heb. De pomp om duizenden liters water te zuiveren voor als ik zonder zit, het zakmes voor opdringerige honden, de uitgebreide reisapotheek, de reserve-expeditiemaaltijden voor die ene keer dat je zonder eten zit en dus in het ergste geval de hele tocht met je meesleept.

Al eerder vroeg vriend Hendrik-Jan me toen ik thuis aan het ontspullen was, of ik niet stiekem bij ieder item een verhaal had om het wel of niet te behouden en inderdaad herken ik wat hij zegt. Soms sta je minutenlang met een item in de handen, misschien ook wel voor de vierde keer, wikkend en wegend… Inmiddels weet ik dat dat proces duidt op twijfel en dus wegdoen of niet meenemen op mijn tocht.

Eberhart (p. 368) ‘koos voor het pad naar maximale vrijheid, wat inhoudt dat hij afstand doet van comfort, gezelschap en veiligheid. Misschien moet hij op de grond slapen, maar daar staat tegenover dat hij kan slapen waar hij wil. Als hij ziek wordt of gewond raakt, zou hij misschien kunnen overlijden, maar dan sterft hij tenminste buiten’. Als je vrijheid wenst, moet je de voordelen van het verbonden zijn aan een maatschappij en bezittingen opgeven. Vrijheid heeft met andere woorden haar beperkingen. Het doorsnijden van de banden en loskomen van de zwaartekracht van de maatschappij kan een bevrijding betekenen van de ratrace van de veeleisende baan, de hypotheek, de auto en onderhoudsverplichtingen. Toch geven diezelfde verbindingen het leven zin en structuur en een buffer in geval van ziekte. Dit dilemma stelt ons voor een confronterende vraag: Waar hechten we in het leven de meeste waarde en dus ons geluk aan? Hoe belangrijk is vrijheid? Wat ben je bereid wel of niet op te geven om je doelen te bereiken? Durf je te vertrouwen op het leven en je eigen pad te kiezen?