Categorie archief: alles

De Schuitwatertrail alias Moerastrail. Een week terug is het dat ik door kiespijn niet kon starten op mijn 1.001k Megarace. Nu sta ik aan de start van een lokale trail in Nederland terwijl mijn race nog bezig is. Correctie: Nog bezig hoort te zijn, na 391 kilometer heeft de organisatie de race gestaakt vanwege hetMeer lezen over “Een 3e plaats op de Schuitwatertrail na een epische race”

Maanden naar een race toetrainen en dan moeten terugtrekken vanwege kiespijn die zich 24 uren tevoren aandient. Dat is zuur. De boer met kiespijn lacht wreed. Veel steun en lieve berichten van trailbuddies, vrienden en vriendinnen die meeleven. Van sommigen juist niet. Moeilijk invoelbaar denk ik wat dit met je doet. In de vorm vanMeer lezen over “Over teleurstelling en verdriet”

Zondag, racedag. Het was heerlijk om in de aanloop naar mijn race stoom af te blazen in Usseln in het Sauerland na een maand snoeihard trainen in Alpen en Pyreneeën en het afschudden van corona. De laatste dagen taperen, het lijf laten rusten en zorgen dat supercompensatie zich aandient, dat het lijf zo optimaal mogelijkMeer lezen over “Racedag; DNS en de deceptie van mijn loopb(est)aan”

‘…Het is een prachtige uitdaging, maar het is toch ook gewoon ehhh verschrikkelijk?…’

Donderdag. Travel. Na een week trainen in het Sauerland op weg naar de start van mijn race. Beetje liften en treinen, ongeveer 563 kilometer naar Bayerisch Eisenstein, een bergachtig en onbereikbaar gebied aan de Tsjechische grens. Een lieve vriendin heeft een persoffensief ingezet, maar helaas met weinig effect. De Nederlandse pers is door de maatMeer lezen over “Aanreis race, kiespijn, seksloze stelletjes en hoogtepunten”

Het Sauerland. Ik kom er sinds ik zeven jaar ben om te skiën. Ken alle paden rondom Willingen-Usseln. De tijd staat hier stil. Zelden verandert iets. Mijn vader woont hier, gelukkig. My training ground, my play garden. Mijn goede vrienden komen hier. Allemaal. Volgens mijn vader is hier niets te doen en er is niemand.Meer lezen over “Ode aan trainen in het Sauerland… en de herfst”

Adaptief. Dat is je lijf. Gisteren 40,5 duurloop. Vandaag herstellloop. Starten met een beklimming van de skipiste achter het huis. Het is heerlijk fris, een herfstknisper bereikt je via de neus. Nostalgie. Humus, gele bladeren, paddestoelen, herfst is in aantocht. Vooralsnog vertaalt het zich in een bodywarmer over het shirt en een muts. Het lijfMeer lezen over “Herstelloop met versnellingen en skipiste”

De Uplandsteig. Sinds mijn 7e levensjaar dartel ik door het Sauerland. Bij mijn vader in de achtertuin start de Uplandsteig, een wandelronde van 71 kilometer. Prima terrein om een stukkie te trainen. De Uplandsteig in het Sauerland is een wandelpad, dat om de gemeente Willingen loopt. Op de 71 kilometer lange route komen de wandelaarsMeer lezen over “Een rustige 40k duurloop Sauerland en een ontmoeting met een naakte hooimeid”

De 11e start ik op mijn race van 1.001 kilometer. Wanneer ben je klaar? Ik ben klaar, ik ben gretig. Voel me een briesend paard dat dampt van anticipatie. Let us get on with it. Topsporters kennen dit, het gevoel van macht en tegelijk dat gevoel dat je op een randje loopt en er aanMeer lezen over “Gedachtenspinsels over je race”

Koop snel je zweetkilometers!!! In navolging op mijn tocht van meer dan 5.000 kilometer naar Santiago hebben een aantal supporters gevraagd of ze mogen steunen. Uiteraard waardeer ik dat ontzettend. Mijn race bestaat uit 1.001 zweetkilometers. Ik ga mijn stinkende best doen om ze allemaal te lopen. Je ontvangt leuke presentjes als je eigenaar vanMeer lezen over “Koop snel je zweetkilometer!!”

“If the path be beautiful, let us not ask where it leads.” ― Anatole France. Trails Je rondt bochten,accelereerten voelt machtals je opdoemtaan de andere kant. Je maakt hoogtemetersworstelt je voorten voelt diepteals je hoger komtzuigend aan je lijf. Je kan niet hogeren beseft jedat je hier bentvoor de wegen niet voor de top. AlMeer lezen over “Leuke expedities zijn alleen mogelijk met nog leukere partners”

Een maand geleden wilde ik gaan trainen voor de Megarace, 1.001k non stop rennen met een nog onbekend aantal hoogtemeters. Ik trok me terug in de Alpen maar iets klopte niet, corona. Ik keerde terug naar Nederland, herstelde kort en boekte een ticket naar Spanje. Inmiddels heb ik daar acht dagen trainen erop zitten. HoeMeer lezen over “Klaar voor de race na oprennen Pico del Loco”

Trainen. De definitie is het lijf tergen, kapot maken zo je wilt, zodat het herstelt en iets sterker terugkomt. Dat is wat ik al een paar weken doe. Het gaat me goed af. Ik voel me kapot. Wond op de rug, verzuurde pootjes, pijn in de schouders, kramp in het middenrif en bloedende knieën. JeMeer lezen over “Een omtrekkende beweging rondom de Sierra de Guaderrama naar de auto”

Wat me gisteren niet lukte omdat ik de route kwijtraakte, doe ik vandaag met vriendin Susannah. We gaan de grote traverse maken door het Parc National de la Sierra de Guaderrama. Om 7 uur zitten we in de auto naar de Puerta Miraflores, de bergpas vernoemd naar het dorpje Miraflores. Susannah maakt zich zorgen datMeer lezen over “Morituri te salutant; Een doorsteek van de Sierra de Guaderrama over de kam”

Zaterdag een fijne lift van Sandra van Boltana naar Zaragoza. Een mazzeltje. Sandra een mooi mens en ik mag met haar meerijden, maar ondertussen heeft ze via BlaBlaCar drie passagiers die betalen voor de rit. Ze stelt voorzichtig voor dat ik een lifter ben en dat we elkaar niet kennen. Al voordat ze erover begint,Meer lezen over “Keihard trainen en kapot gaan in La Pedriza en de Sierra de Guaderrama, de mooiste trailrunarena van europa”

Ik ben in de Pyreneeën om hard te trainen. Ik overnacht bij vriendin Lou, haar dochter en drie werkstudenten die aan het huis klussen. Zij hebben andere ideeën over mijn trainingen. In de avond zitten we heerlijk aan de dis. De werkstudenten zijn uren in de weer geweest met zelfgemaakte pizza’s en nachos met guacamole.Meer lezen over “Trainen in zinderende hitte op spacecake en sterren kijken met Sangria”

Mijn busrit voert me weg van kusthel Salou naar de stad Huesca. Het is een prachtige rit door Pyreneeën gehuld in oranjerood avondlicht dat langzaam haar kracht verliest. Een busrit door avondrood gebergte; de romantiek van het reizen. Ik schrijf en kijk ogen uit terwijl de bus ronkt en ons met haar stevige motor deMeer lezen over “Lopen, liften, rennen, bussen; time on feet in de praktijk”

Een interessante exercitie om eens te beschrijven wat bergen voor je betekenen. Ik moet zeker één keer per jaar de bergen in, anders word ik geen leuker mens. John muir zei het mooi: the mountains are calling and I must go. Er zit een diepe lokroep verborgen in ruige bergen die schalt door de valleienMeer lezen over “Mijn ode aan de bergen”

14 augustus. Corona naar de achtergrond gedrongen. Tijd om trainingen op te pakken. Half zes op pad voor een duurloop voordat de hitte toeslaat. 45 kilometer op de teller. Tussendoor gear verzamelen van sponsors en een lichte set samenstellen. Waanzin hoeveel tijd er kan gaan zitten in het samenstellen van een lichte expeditieset. Grammen enMeer lezen over “Trainen en een transfer naar Espanha”

Ik rende 5.090 kilometer door tien landen. Geen corona. Nu wilde ik een maand trainen in de Alpen en had meteen corona. Grappig hoe je als sporter je lijf kent. Al bij de eerste hellingen in Zwitserland voel ik dat er geen vermogen is. De Engelse taal bezigt het prachtige werkwoord to throttle, gas geven.Meer lezen over “Het coronaspook afschudden en het fenomeen driekwartbroek”

Dag 5. Innsbruck – Flixbus Maastricht Wakker worden met zoveel koppijn dat je scheel kijkt en niet meer scherp kunt stellen. Het is me in 47 jaar niet gebeurd. De hele nacht heb ik badend in het zweet gelegen en ramen geopend,  smekend om tocht. De volgende ochtend vraagt nichtje van vriend of ik koffieMeer lezen over “Zwerven versus een eigen plek”

Dag 4. Innsbruck. 7k. Ik ben aangeland in een buitensporthol bij het nichtje van een vriend. Ik word hartelijk ontvangen en ze gaat meteen koken voor mij en haar twee huisgenoten. Ze blijken alledrie afzonderlijk met vrienden te zijn wezen sportklimmen op de Wilder Kaiser bij Sankt Johan. Ik ken de berg van 27 jaarMeer lezen over “Ziek en een enkele reis naar NL”

Dag 3. 8k. Totaal 38k. Imst – Innsbruck Imst is niet mijn dorp. Beneden zitten alle supermarkten. In Hoch Imst liggen terrasjes en hotelletjes. Ik loop dus omhoog voor een hotelletje, naar beneden voor een supermarkt, weer omhoog voor het hotel en vanochtend weer naar beneden om te liften. Ondertussen overal drukke autowegen en weinigMeer lezen over “Liften van penthouse Imst naar Innsbruck”

Een blog over leven Eenzaamheid. Het is een thema in mijn leven. In mijn jeugd was het pesten. Op school ging het te langzaam. In mijn  hoofd zit een beschouwer, hij is altijd actief, veronachtzaamt nooit. Het maakt me een buitenstaander. Ik roep vaak rebel, maar het valt wel mee. Ik ben gewoon eenzaam. HetMeer lezen over “Je hart luchten”

Dag 2. 15 k Totaal 30 k. Weer heerlijk buiten geslapen ondanks bangmakerij van hotelpersoneel over wolven en beren. Ik ben banger voor mensen. In het hotel mag ik aanschuiven bij het ontbijt. Ik ben een van de eersten. Het is vandaag wisseldag. Hotel Val Sinestra heeft een eigen busservice naar Nederland en vandaag vertrektMeer lezen over “Rennen, liften, rennen, liften”

Ik slaap bij vriend en toploper Dick. Ik pik hem op bij de Runnersworld waar hij werkt en koop daar een nieuw truitje. Ik heb een oude bij me van Alpine Lowe, een tweede huidje, maar na 30 jaar vallen de gaten erin. Het helpt niet dat ik een potje heb geworsteld met twee RottweilersMeer lezen over “Loopplannen en gearperikelen”

Hij die zware dingen doet, mag op de blaren zitten. Ik ga twee maanden rennen. De raceorganisatie vraagt om een ECG en verklaring van de arts dat ik het ga overleven. Garanties noemen we dat. Mijn arts garandeert na grondige inspectie dat mijn hart zal blijven kloppen, misschien heeft hij wel meer vertrouwen dan ik.Meer lezen over “Ready to run…”

Inpakken voor vakantie en hardlooppelgrimage. In de tuin leg ik alle gear uit en zoek alles bij elkaar. Ik grijp in een rugzak en wreng, vol-vol-vol met mijn duim in een scheermes dat los in de tas zit. Pijn vind ik door de maat genomen niet zo spannend en alle dingen die ik op sportiefMeer lezen over “Zo’n dag”

Vandaag de dag van de Apocalyps. GGDs stoppen al vroeg met coronatesten, daar krijg je het immers heet van. Asfalt smelt, bejaarden happen als vissen op het droge, de vierdaagse wordt een driedaagse en mensen worden beschuldigd van illegaal een eerste dag lopen. Vrije wil en avontuur bestaan immers maar mondjesmaat in een post-corona-maatschappij. JeMeer lezen over “Hete laatste werkdag voor hardlooppelgrimage”